Παρασκευή 14 Μαρτίου 2008

Τίτλος

Από χθες το βράδυ που γύρισα σπίτι σκεφτόμουν πως να ονομάσω και πως να ξεκινήσω αυτό το κείμενο. Κατέληξα τελικά πως ό,τι τίτλο και αν του δώσω, ότι και αν πω, θα είναι λίγο και σίγουρα θα «χαθεί» κάτι από τα όσα έγιναν και τα όσα ένιωσα.

Πιστεύω πως ίσως και να είναι καλύτερα να περιγράψω τη χθεσινή απίστευτη μέρα με έναν απλό τρόπο : γράφοντας τις σκέψεις μου, σχεδόν τελεσιγραφικά, ακριβώς έτσι όπως γεννιόντουσαν ή αποθηκευόντουσαν μέσα στο μυαλό μου…

-Άργησα, είχαμε ραντεβού στις 3 και έχει πάει ήδη και τέταρτο…

-Υποδοχή, συγνώμη που άργησα, αγκαλιά, φιλιά (σταυρωτά), λέω «θέλω καφέ», «θα πιεις αλκοόλ» μου λένε, «Heineken, παρακαλώ» καταλήγω μετά από ολιγόλεπτη σκέψη… άλλο που δεν ήθελα!

-Κουβεντούλα, συζητησούλα, κάτι μπερδεμένα μαθηματικά (δεν με πείθεις, λέμε) και πλακίτσα… κάπου εκεί, μία personal thought : «σπάνια γυναίκα…από τις λίγες… δεν φτιάχνονται τέτοιες πια… α, ρε Νίκο, είσαι πολύ τυχερός ,ρε man…».

-Μουσικές τρελές και χαλαρωτικές από την archive, ενώ το χέρι της δεν ξέρει που να σταματήσει και… «μη βάζεις τόσο κρασί στο ποτήρι μου, καλέ» (said Demy).

-Να μια καλή ατάκα - σκέψη: «δεν με νοιάζουν τόσο πολύ τα glamorous, τα κυριλέ και τα στημένα…αυτά τα έχω τσάμπα… εμένα μ’αρέσει αυτό που γίνεται τώρα, το απλό, το ανθρώπινο…» είπε μια ΦΙΛΗ και ας είναι και δημόσιο πρόσωπο, ραδιοφωνικό, τηλεοπτικό, δημοσιογραφικό και ευτυχώς απλό και καθημερινό… προσγειωμένο άτομο, ρε παιδί μου…

-Προβλήματα υγείας, διαγνώσεις, θεραπείες, όλα «στο πόδι» (στο Bliss, για την ακρίβεια) , κουτσομπολιά, ραδιοφωνικά και άλλα νέα… «αλλάξτε τραπέζι» said the boss και εμείς υπακούσαμε…

-Ήρθε και η me:moir, σχεδόν μαζευτήκαμε όλοι και τι κάνουμε τώρα? Πάμε για φαί φυσικά και πού αλλού?
«Στη μαμά και στο μπαμπά σου θα πάμε? Ε, και δεν πάμε? Άντε, σήκω!»

-Ανέβηκες στο μηχανάκι μου και σου είπα «το ήξερα ότι θα κάναμε αυτή τη βόλτα» και είπες «κι εγώ»… όχι, εγώ εννοώ ότι το ΗΞΕΡΑ, το είχα νιώσει καιρό πριν, το είχα «δει» και γι’αυτό είχα και το δεύτερο κράνος μαζί μου… α, ναι, one helmet fits all (women)…

-Μαμά : «αυτή που μιλάει πολύ, ποια είναι?»… Ντινγκ, ντονγκ, Demy, απάντησε στην καμπάνα, για σένα είναι!

-Τρώμε, πίνουμε (λίγο) τα λέμε… πάλι σκέφτομαι : «καιρό είχα να νιώσω έτσι… και ούτε που σας ξέρω… και ούτε που με ξέρετε… αλλά θα σας έδινα άνετα το τελευταίο κομμάτι πίτας για να το φάτε… το αξίζετε…και όχι μόνο αυτό…» … (αν και τελικά έμεινε στο πιάτο, να ακούει τα γέλια μας)…

-Να και μια άλλη καλή ατάκα - σκέψη, από την archive αυτή τη φορά : «Μα καλά, που νομίζει ότι πάει ο χοντρός με αυτή τη φάτσα?» (να σας πω για ποιόν το λέει ή καταλάβατε? Στοιχείο : έχει μεσημεριανή εκπομπή σε ένα από τα ραδιόφωνα της Θεσσαλονίκης…)

-Φάγαμε, ήπιαμε, να και η Έφη, αλλά τα δύο κορίτσια πρέπει να φύγουν… Εμείς το συνεχίζουμε και το «γυρνάμε», αρχίζουμε το κρασάκι, κόκκινο, ταβερνιάρικο… με καλή παρέα, όλα καλά σου φαίνονται…

-«Πρέπει να φύγω, λείπω από τις 3 από το σπίτι»… ναι, όλοι έπρεπε να φύγουμε, αλλά δεν θέλαμε… έπρεπε να ακουστεί το πουλί (αλήθεια, τι είναι? Κούκος πάντως, δεν είναι) για να καταλάβουμε ότι πήγε σχεδόν 12…

-«Σας καταχάρηκα σήμερα», «κι εμείς και κανόνισε να Blissάρουμε κανένα βραδάκι»…

Κάπως έτσι πέρασε η χθεσινή μέρα. Τόσο καλά, που ξέχασα ότι είχα sex date - θα το (ανα)πληρώσω απόψε όμως! Πολύ γέλιο, πολύ κουβεντούλα, αρκετά νέα, ίσως και λίγα κουτσομπολιά (μα, καλά, όλοι gay είναι?), λίγο αλκοόλ (παραπάνω δεν χρειαζόταν νομίζω… όχι χθες, άλλη φορά θα τα πιούμε) και μια διαπίστωση : « ήταν ο ραδιοφωνικός σταθμός που μας ένωσε όλους? Ήταν το blogging? Δεν ξέρω τι, πάντως είμαστε εδώ, μαζί, ενωμένοι, έτσι απλά, από το πουθενά…»

Τα φιλιά μου, συγκινημένα και ανυπόμονα… Ποτέ θα σας ξαναδώ, ρε τρελοκόριτσα?

Φεύγω τώρα και αφήνω μία καληνύχτα βιαστική… it’s sex time, baby!!!

Υ.Γ. : Τα τραγούδια της ημέρας ήταν πολλά. Μιλήσαμε πολύ για μουσική, ακούσαμε αρκετή, καλή, ποιοτική μουσική (RESPECT στην Archive) και γιαυτό είπα να «πετάξω» εδώ κανά δυο – τρία κομματάκια μόνο, για να συνεχιστεί η «μουσική θεραπεία» που είπε και μια φίλη πρόσφατα.

Αυτό είναι αφιερωμένο στην… μα τι λέω? Αυτό είναι αφιερωμένο σε όλες τους, γιατί κάθε μια είναι super girl με τον τρόπο της!

Αυτό επειδή αναφέρθηκε, μιας και ήταν κάτι που ένωσε έστω και στιγμιαία, μία εκφωνήτρια και έναν ακροατή (εμένα, χιχι) και δημιούργησε μία ανάμνηση

Αυτό… απλά και μόνο επειδή τα σπάει και το άκουσα χθες το βράδυ, όταν γύρισα σπίτι… ανυπομονώ να τα ξανασπάσουμε ραδιοφωνικά! Μην αργείτε! Φιλάρες!!!

9 σχόλια:

dems είπε...

Sniff!!! Ti glyko... Ax atimoutsiko doctoraki me sygkinises pali! (pes tis mamas to food itan ola ta lefta... mou thymise tin patrida mou -respect!) ta ypoloipa sto "blog night in" pou legame!!!!

DR PAKO® είπε...

@ demy : Δε θέλω σνιφ! Το μόνο που έκανα ήταν να πω αλήθειες!
Οσο για τη μαμά, thanks, αλλά ξεκολλήστε λίγο όλες... θα μας παρεξηγήσουν! lol
Περιμένω ανυπόμονα το blog night in!
Τα φιλιά μου, ατιμούτσικα... ;)

Me:Moir είπε...

Αη στο καλό σου πρωινιάτικα, με συγκίνησες... :))

xryc agripnia είπε...

Aααα,σε παρακαλω!Εγω δεν ειπα χοντρος.Δεν με παιρνει αλλωστε!
:)

Τα φιλια μου,γιατρε.
(εμας τον καταψυκτη δεν μας τον εδειξες!)
:))))

DR PAKO® είπε...

@ me:moir : Τι να πω κι εγώ, που εδώ και καιρό με συγκινείτε, κάθε φορά που βρισκόμαστε ή μιλάμε? Σας ευχαριστώ που υπάρχετε...
Τα φιλιά μου, ευσυγκίνητα...

@ archive : Χίλια συγνώμη! Ξέρεις πολύ καλά πως δεν μου αρέσει να βάζω λόγια στο στόμα άλλου/ης... (ο,τιδήποτε άλλο ναι, λόγια όχι... lol)
"Ενας καταψύκτης στο 3, παρακαλώ!"... οκ, κανονίστηκε!
Τα φιλιά μου, κατεψυγμένα...

demon είπε...

Φύλαξε κρασί και για μένα. Τέτοιες παρέες είναι πάντα ζηλευτές. Όπως κι αυτά τα ξημεροβραδιάσματα γύρω από ένα τραπέζι, ένα κερί, μια μουσική, ένα βλέμμα που από φιλικό μετά από ώρες γίνεται... ερωτικό!

DR PAKO® είπε...

@ demon : Κρασί θα υπάρχει άφθονο, όποτε και αν έρθεις! Ειδικά αν πάμε στο Bliss ή στο μαγαζί των γονιών μου.
Στο τραπέζι του post, κανένα βλέμμα δεν ήταν ερωτικό...στο δικό μας τραπέζι...θα δούμε, σύντομα!
Τα φιλιά μου, ξημεροβραδιασμένα...

demon είπε...

Μμμ, το Σάββατο Πακίτο;

DR PAKO® είπε...

@ demon : Μμμ, μάλλον demonάκι!!!
Τα φιλιά μου, τσατισμένα (ξέρεις γιατί)...