Αθήνα, Ημέρα 2η, Κυριακή

Ξυπνήσαμε κατά τις 4, κάναμε καφεδάκια (διπλά, ελληνικά), είπαμε χαζά ανέκδοτα με ζώα (π.χ. πώς μπορείς να βάλεις έναν ελέφαντα μέσα στο ψυγείο?) και αφού ανοίξαμε ένα λευκό κρασάκι, αρχίσαμε να μαγειρεύουμε.

Το φαγητό : κοτόπουλο κοκκινιστό με πιλαφάκι (άραγε πηγαίνει με το κρασί?), μας διασκέδασε και μας χόρτασε τόσο, αφού περίσσεψε και 1,5 μερίδα!

Όσο ετοιμαζόμαστε για έξω, η ταινία “the transporter” «παίζει» στον ΑΝΤ1. Σε κάποιο σημείο της ταινίας ακούγεται αυτό, που αν και δεν είναι του στυλ μου, μου άρεσε πολύ και με έβαλε σε σκέψεις : «γιατί τώρα τελευταία μου αρέσουν μουσικές που «τα σπάνε» και βγάζουν νεύρο, ένταση, κραυγή?».

Το βράδυ μας βρήκε στο THE MALL, να πίνουμε ποτάκια με καλούς φίλους, άσχετους μεταξύ μας : 2 γιατροί, 2 ειδικοί φρουροί, ένας μηχανικός και ένας… Άγγλος (αυτός πώς βρέθηκε εδώ?).

Αφού… ξεκόλλησα από την μπάλα, όπως μου είπε μια φίλη (δηλαδή σταμάτησα το blogging από το κινητό μου) τα είπα με τα φιλαράκια, αναπληρώσαμε τον χαμένο χρόνο από την τελευταία φορά που βρεθήκαμε, έμαθα κάποια tips περί ιατρικής καριέρας, γελάσαμε με ανέκδοτα για γκόμενες (π.χ. «έλα, γυναίκα… μου έκατσε μια στραβή και θα αργήσω!»), αν και δεν είχαμε κανένα θηλυκό κοντά μας. Δεν πειράζει, το χάρηκα το men’s night out!!!

Επιστροφή στο σπίτι και κουβεντούλα με τον Γ. μέχρι τις… 5:30 το πρωί, που έφυγε για δουλειά. Είπαμε πολλά για το internet, όχι ότι ξέρω τόσα, αλλά ο Γ. είναι τελείως άσχετος (και καλά κάνει…). Μου έμεινε η σκέψη του : «έχεις και myspace και facebook? Γιατί δεν κάνεις ένα, mybook? Όχι, καλύτερα κάνε ένα facespace!!!». Χιχι!!!

Όσο τα λέγαμε, ακούγαμε μουσικές που με κρατούσαν ξυπνητό, με διασκέδασαν ή και με πήγαν λίγα χρόνια πίσω και με γέμισαν συγκίνηση…

Μέχρι να με πάρει ο ύπνος πήγε 7 το πρωί… και έξω φυσάει ένας τρομακτικός, μοναχικός αέρας…