Αθήνα, Ημέρα 1η, Σάββατο

Ίσως να μην είναι και ό,τι καλύτερο για την πρώτη μέρα ενός ταξιδιού, αλλά μετά από μια κουραστική εβδομάδα και ένα πολύωρο ταξίδι, χρειαζόμουν αρκετό, καλό ύπνο.
Σηκώθηκα στις 4 το απόγευμα, ήπιαμε καφέ με τον Γ., τα χαζοείπαμε

(Γ. : Πώς έγινε η σοκοφρέτα έτσι?
Dr. P.: Θα έλιωσε μέσα στην τσάντα μου… φά’την!
Γ. : Χα! Καλό, ρε! )

ως τις 6 περίπου, φάγαμε, ετοιμαστήκαμε και πήγαμε στον Κόμη.

Η παρέα μας εκεί : δυο φίλες, δυο bloggers, μια από Αθήνα και μια από Χαλκίδα! Ήπιαμε μπυρίτσες, είπαμε, "μαλώσαμε", ξαναείπαμε, γελάσαμε (και ΔΕΝ φλερτάραμε, όπως ΠΟΛΥ λάθος νόμιζε κάποια…) και ακούσαμε μπερδεμένες μουσικούλες.



































Αναλύσαμε πολύ το blogging, ίσως περισσότερο από όσο θα έπρεπε. Όπως πολύ εύστοχα είπε ο Γ. : «Μήπως θα έπρεπε να τα λέτε από τα blogs σας αυτά? Μιλάτε σαν να μην έχετε πραγματική, προσωπική ζωή»!!!
Φύγαμε, λέγοντας καληνύχτα και αφήνοντας να αιωρείται η ελπίδα πως θα ξαναβρεθούμε (εμείς, που νιώσαμε φίλοι…).



Ένα βράδυ με τον Γ. ποτέ δεν τελειώνει νωρίς (ευτυχώς). Πήγαμε σε ένα καφέ bar κάπου στο Μαρούσι, στο “Tell me about it”, αν θυμάμαι καλά. Ήπιαμε ένα χαλαρό ποτάκι και κάποια στιγμή ο Γ. μου σύστησε την Ζένια, μία soon to be ηθοποιό, που με σκλάβωσε από τα 10 πρώτα λεπτά γνωριμίας μας, με μια απλή κουβέντα της : «Αυτό δεν είναι φιλία? Να χαίρεσαι εσύ για κάτι και οι φίλοι σου να ουρλιάζουν από την χαρά τους για σένα!!!».

Το βράδυ έκλεισε στο Club Eleven, να πίνουμε δυο τελευταία ποτά (αλκοολικός θα καταλήξω με αυτά τα… "τελευταία") και να ακούμε (μεταξύ άλλων τραγουδιών και) Disco… ότι να’ ναι!!!

Αυτά για σήμερα. Μέχρι να τα γράψω αυτά, πήγε 6:45, έφαγα λουκανικόπιτα από το Σερραίο Σάββα και ήπια Milko… και τώρα ύπνος!!!

Η ατάκα της βραδιάς : «Πηγαίνετε στην άκρη, ξεκώλιααα» (δεν την είπαμε εμείς!!!).