Γα***ένα λεφτά

Στην Ελλάδα του 2008 νομίζω πως δεν υπάρχει κανένας που δεν θα «κλαφτεί» για την έλλειψη χρημάτων! Έτσι κι εγώ, ως σωστός Ελληνάρας… αλλά ας ξεκαθαρίσουμε κάτι πρώτα :

- σπούδασα Ιατρική στη Σερβία, πράγμα που σημαίνει ότι για να δουλέψω στην Ελλάδα ως γιατρός πρέπει να περάσω εξετάσεις αναγνώρισης πτυχίου ( ΔΙΚΑΤΣΑ - ΔΟΑΤΑΠ όπως έχω πει και παλιότερα) . Ως τότε, έχω δουλειά στο… σουβλατζίδικο (ίσως να αρχίσω κι ένα τέτοιο κεφαλαιάκι).
- Αν νομίζετε πως όλοι οι γιατροί γεννήθηκαν ΠΛΟΥΣΙΟΙ, κάνετε μεγάλο λάθος! Αρκετοί από εμάς έπρεπε να δουλεύουμε όσο σπουδάζαμε, δεν είχαμε την ευκαιρία να ταξιδέψουμε σε όλο τον κόσμο κατά τα φοιτητικά μας χρόνια, ούτε καν στην Ευρώπη, και τα φοιτητικά μας χρόνια ήταν πολύ… «στενά». (η αναφορά στα ταξίδια έγινε γιατί μια γνωστή μου έκανε ένα τέτοιο σχόλιο…)

Αυτές τις μέρες, τα λεφτά έγιναν η αιτία να αναβάλω ένα πολυπόθητο ταξίδι στη Σερβία, κάτι που εδώ και δυο χρόνια περίμενα! Αν και, για να το βγάλω από μέσα μου, πρέπει να σας πω ότι τα λεφτά είναι ο λόγος που :

-από τη μέρα που κάποιος μου τράκαρε το μηχανάκι, δεν μπόρεσα να αγοράσω άλλο και ακόμα κυκλοφορώ με το δανεικό μηχανάκι της νύφης μου

-δεν έχω δικό μου αυτοκίνητο (εννοείται) και δε νομίζω να πάρω στο κοντινό μέλλον

-τα τελευταία χρόνια κυκλοφορώ με τα ίδια ρούχα, τα φοιτητικά, σχεδόν εφηβικά ρούχα, που «κρύβουν» τα 29 μου χρόνια και τις ιατρικές μου γνώσεις (και όταν κάποτε, χρειάστηκε γιατρός… δεν με πίστευαν!)

-πολλά ταξίδια δεν έγιναν, πολλά βράδια δεν ποτίστηκαν με αλκοόλ, μουσική και γυναίκες, σε κάποιο bar, αλλά με παρέα στο σπίτι (καλό κι αυτό, δε λέω)

-ο υπολογιστής μου είναι παλιός, σέρνεται και για δουλειά μισής ώρας κάνω… 2 ώρες!!!

-το κινητό μου είναι «νέας τεχνολογίας» : έχει έγχρωμη οθόνη!!!

-ένας μπαμπάς μάλωνε με τον γιο του στο μαγαζί μας για το αν ο «μικρός» θα φάει μια ακόμη πατατόπιτα (για να μη νομίζετε ότι κλαίγομαι μόνο για μένα)… εννοείται πως έφαγε πατατόπιτα, ήπιε και χυμό… κερασμένα!

-χθες βράδυ ήπιαμε ΕΝΑ ποτάκι με τον κολλητό, και ας ήταν το τελευταίο βράδυ της άδειας του… περάσαμε αρκετές ώρες περπατώντας και κάνοντας κουβεντούλα…

-να συνεχίσω ή το πιάσατε το νόημα?



Κάποτε μια φίλη μου είχε πει κάτι για το οποίο τότε μαλώσαμε. Τώρα, αναθεωρώ τον εαυτό μου και πιστεύω πως έχει δίκαιο : “Τα λεφτά δεν φέρνουν την ευτυχία… η φτώχεια όμως, φέρνει τη δυστυχία”.

Καλώς η κακώς, έτσι είναι. Και καλώς η κακώς, η ελληνική κοινή λογική, απαιτεί να συμβιβαζόμαστε με την σκέψη - παρηγοριά «δεν πειράζει… υπάρχουν και χειρότερα»…
Πού να έβρεχε κιόλας δηλαδή… ή μήπως έρχεται μπόρα?