Αθήνα, Ημέρα 4η, Τρίτη

Μία και κάτι… Πάλι ξύπνησα αργά! Ο Γ. ετοιμάζεται για δουλειά και εγώ κάνω καφέ.

Dr. P.: «Να δω πότε θα δω την “πρωινή” Αθήνα…? »
Γ. : «Γιατί, ρε? Κάθε πρωί… δεν γυρνάμε σπίτι?»
Dr. P.: «Χα…»

Μόνος στο σπίτι, καφεδάκι και χαζοταινία με την Λάσυ, πριν πάω για καφέ. Κατά τις 4 παρά κάτι ετοιμάζομαι, ενώ από την ταινία ακούγεται αυτό.

Φεύγω από το σπίτι. Παίρνω ταξί ως τον σταθμό του ηλεκτρικού και μετά ανεβαίνω στο ηλεκτρικό τραινάκι. Φτάνω Ομόνοια, παίρνω Μετρό ως το Σύνταγμα, όπου με περιμένει η myspace φίλη μου Κ.- Cherry girl, μπροστά στο ξενοδοχείο Grande Bretagne. Θεέ μου, τι απίστευτο κορίτσι είναι αυτό?

Πηγαίνουμε δίπλα, στο Saint George’s Hotel και καθόμαστε στο Tea Bar. Πίνουμε διπλούς cappuccinos και τα λέμε διπλά : στην αρχή μόνοι μας και μετά με δύο φίλες της : μία ξανθιά δικηγόρο από τη Θεσσαλονίκη ( γαμώτο, δεν θυμάμαι το όνομά της ) και η Φ… αχ, Φ.!!!

Κάποια στιγμή «χάνομαι», κοιτώντας μια τοιχογραφία : « i was good, doing what i was told» (get it, Συβίλλα?). Το κομμάτι αυτό και η φωνή της Κ. με επαναφέρουν στην πραγματικότητα. Σκέφτομαι «finger foot? Μα τι εννοεί? Πήγε, λέει, για finger foot… τι? έπινε καφέ και της έκαναν μασάζ στα δάχτυλα των ποδιών? Ιιι!!! Θεέ μου! Πάλι καλά που δεν είπα τίποτα! Ο τσομπάνος, ο άσχετος, ρεζίλι θα γινόμουν! Finger fooD λέει η κοπέλα τόση ώρα! ». Χα!!!

(Δείτε αυτές τις φωτογραφίες, απλά και μόνο επειδή με ενθουσίασε η χλιδή… της τουαλέτας!!!)



Μετά από κάποια ώρα φεύγουμε, μόνο που αυτή τη φορά, η διαδρομή της επιστροφής έχει κάτι διαφορετικό : είναι μαζί μου η Φ. ! Φτάνουμε Ομόνοια, από Μετρό σε ηλεκτρικό και η κουβεντούλα μας συνεχίζεται. Μιλάμε περί φιλίας και καλοσύνης, κάτι που με κάνει να σκέφτομαι πως υπάρχουν καλοί άνθρωποι (τελικά) και πως ίσως… το άλλο μου μισό να ζει στην Αθήνα. Who knows? Άλλωστε, όπως είπε η Φ. : « αυτά να τα βλέπεις θετικά… είναι σημάδια, οιωνοί, πως η Αθήνα σε θέλει κοντά της… άκουσε με, σου λέω!!!».

Φτάνω (μόνος :P ) στον σταθμό μου, παίρνω disco ταξί όπου ακούγεται αυτό και να’μαι στο σπίτι. Μαγειρεύω (μπιφτέκια στο φούρνο με πουρέ) και βυθίζομαι στη μαγειρική και στις σκέψεις μου (τον λατρεύω αυτόν τον συνδυασμό), ενώ ακούω αυτό (που μου θυμίζει την αγαπημένη μου, "συγχωρεμένη" γιαγιά).

Η σκέψη μου διακόπτεται από τον ερχομό του Γ. Το φαγητό έτοιμο, στρώνουμε τραπέζι και βλέπουμε Λαζόπουλο, ενώ η παρέα που περιμέναμε… δεν ήρθε ποτέ! Δε πειράζει, τα είπαμε με τον Γ. με ένα τρόπο αλά Tarantino και Pulp Fiction.

Κατά τις 3 ο Γ. πήγε για ύπνο κι εγώ αποκοιμήθηκα στο καναπέ. Ξύπνησα κατά τις 6 παγωμένος, σε σχήμα s και πήγα στο κρεβάτι μου…