Πέμπτη 27 Νοεμβρίου 2008

Σερβία, Ημέρες 7η ως 14η (τελευταίο μέρος)

Μία από τις πρώτες σκέψεις που έκανα μόλις ξύπνησα το πρωί της Τετάρτης ήταν ότι επιτέλους συμπληρώνω μία βδομάδα στη Σερβία. Μήπως όμως θα έπρεπε να καθήσω και μία βδομάδα στο Νις, χωρίς βόλτες και «σούρτα φέρτα»? Όπως το σκέφτηκα, το αποφάσισα και το κάνω!!!

Οι περισσότεροι φίλοι έχουν ενημερωθεί πλέον, ξέρουν πως είμαι στην πόλη, οπότε αρχίζω να τους βλέπω όλους, όπως βολέψει (όχι με σειρά «προτεραιότητας») και όπου βολέψει! Τρέχω λίγο, αλλά μου αρέσει!!!

Την Τετάρτη βρίσκομαι στο Dream καφέ με την Μίμα την «παντρεμένη μαμά», όπως την αποκαλούσα όσο σπουδάζαμε (αφού ήταν και είναι μητέρα δύο παιδιών, δεν έλεγα ψέματα). Αργότερα συναντώ την Μάρια την Σκοπιανή και πίνουμε ένα χυμό στο εμπορικό κέντρο Κάλτσα. Επιστρέφω στο σπίτι, ενώ στο δρόμο φωτογραφίζω γνώριμα κτήρια, τα καφέ στο πάρκο, την εκκλησία του Αγίου Σάββα, αλλά και… κάτι νέο: Grill Goldy’s!!!
Το ίδιο βράδυ, βγαίνουμε με την Έμυ στο club Scena (Σκηνή), όπου ο φίλος μου Paci παίζει μουσική (και εδώ μπορείτε να πάρετε μία γεύση… ίσως και δύο).

Το πρωί της Πέμπτης με βρίσκει στην παλιά αγαπημένη μου γειτονιά, να φωτογραφίζω την «βρώμικη» μπυραρία που τόόόσο πολύ συμπαθούσαν οι «γίδες» φίλες μου (ειδικά η Έμυ και η Θεοδώρα), όπως και την είσοδο του αγαπημένου μου σπιτιού, αλλά και της διπλανής πολυκατοικίας, όπου έμενε η Θεοδώρα.
Συνεχίζω τον δρόμο μου και καταλήγω στο πάρκο, όπου κάθομαι με την συμφοιτήτρια και «γατομαμά» Μάρια και πίνουμε καφέ… έξω (έχει λίγο κρύο, αλλά… Σερβία είναι εδώ, δεν «μασάμε»).
Μιας και έχω λίγες ώρες κενό, σκέφτομαι να πάω στο τελευταίο μου σπίτι και να δω τους γείτονές μου. Ποτέ δεν είχαμε στενές σχέσεις, αλλά όταν μένεις δίπλα σε κάποιον σχεδόν 3 χρόνια, ανταλλάσεις «καλημέρες» , «καλησπέρες» και κανένα μιξεράκι, όταν χρειαστεί, όλο και κάτι θα θυμούνται. Για καλή μου τύχη, οι πόρτες τους ανοίγουν διάπλατα… για κακή μου (ίσως) τύχη, ανοίγουν και τα μπουκάλια με το ρακί!!!
Ίσως να το έχει η μέρα και να πηγαίνω από σπίτι σε σπίτι, μιας και αφού φεύγω από τους γείτονές μου, επισκέπτομαι την Ίβανα, την αγαπημένη μου κομμώτρια. Παντρεμένη με τον Αλεξάνταρ, πρόσφατα απέκτησαν μία κόρη, την Ντουμπράβκα. Μπράβο, παιδιά, σας χαίρομαι!!!
Επιστρέφω στο πάρκο, από όπου ξεκίνησα την ημέρα μου με τον πρωινό μου καφέ, μόνο που τώρα πίνω μπύρες με τον πολύ καλό φίλο Ίβαν! Τα λέμε σχεδόν μέχρι το κλείσιμο του bar (που γίνεται στις 12, μιας και είναι καθημερινή), τσιμπάω κάτι και επιστρέφω σπίτι.

Η Παρασκευή γεμίζει με αγαπημένα πρόσωπα και μέρη. Αρχίζω με την Ιατρική σχολή, όπου συναντώ την καθηγήτρια Μικροβιολογίας Σούζανα και πίνουμε καφεδάκι. Συνεχίζω με το γυμναστήριο που χρόνια με «παίδευε», το 2Μ, και βρίσκω εκεί την «τρελή» γυμνάστρια μου, Νάτασα. Καταλήγω στο καινούριο σπίτι της γειτόνισσας μου Τάνιας και του άντρα της Ίγκορ, όπου μου ανακοινώνουν ότι η Τάνια είναι έγκυος! Εύγε, αυτά είναι! Τέτοια χαρμόσυνα νέα να ακούω κάθε μέρα! Βάλε να πιούμε ακόμα λίγο τώρα!
(Το βράδυ της Παρασκευής «μετακομίζω» πάλι, επιστρέφω στο σπίτι του Darko).

Τόσες μέρες στη Σερβία, δεν γινόταν να μην δω και μία «άσπρη»! Ξυπνάω το πρωί του Σαββάτου και όλα είναι κατάλευκα! Φυσικά, ετοιμάζομαι και βγαίνω για βόλτες, αν και ήδη έχουν λιώσει τα χιόνια!
Αρχίζω από το κάστρο όπου βγάζω φωτογραφίες, όπως πάντα (πρέπει να έχω τουλάχιστον πέντε φορές τις ίδιες), συνεχίζω στην Ethnic Gallery για λίγα σουβενίρ και φωτογραφίες (και γνωριμία με την Ίβανα), ενώ δεν αφήνω την ευκαιρία να περάσω μία βόλτα και από την λαϊκή του κάστρου (αφού όπως ξέρετε, λατρεύω τις λαϊκές). Να και μία εξέλιξη στο Νις, νέος τρόπος για παρκάρισμα, μέσω sms! Ούτε στην Θεσσαλονίκη κάτι τέτοιο, ακόμα!
Μιας και έχω παγώσει από το κρύο, κανονίζω «ζεστό» καφέ! Βρίσκομαι με την Μίλιτσα στο καφέ Pleasure, ενώ σε διπλανό τραπέζι ο Darko απολαμβάνει τον καφέ και το φαγητό του, με την Σαββατιάτικη παρέα του!
Αν και θέλω να χαλαρώσω λίγο στο σπίτι (όπου ο Darko ακούει αυτό στο «Ράδιο 7, στους 88,8»), δεν αφήνω το απόγευμα να πάει χαμένο! Πηγαίνω σούπερ μάρκετ και ψωνίζω λιχουδιές που συνήθιζα να τρώω όσο σπούδαζα, ενώ μετά πίνω καφεδάκι με δύο καλές φίλες, την Ντράγκανα (Γκάγκα) και την Αλεξάντρα (Άτσκα) … και ένα «παιδάκι», την Σόνια (την ξαδέλφη της Άτσκας… που ήταν πολύ… παιδί…).
Σάββατο βράδυ και για να «κλείσει» καλά η μέρα(ή η νύχτα?), πάμε για ποτό με τον Darko, την Έμυ και την Κατερίνα… και γελάμε! Το χαίρομαι πολύ, όταν βλέπω δικούς μου ανθρώπους να γελάνε!!!

Αν και για μένα η Κυριακή στο Νις είναι μέρα λαϊκής με παρέα, αυτή την φορά αποφασίζω να κάνω βολτούλες μόνος, στην πόλη. Παίρνω το λεωφορείο, κατεβαίνω στο κέντρο (δείτε εδώ το Άλογο… ή μήπως, το «άλογο»?), πηγαίνω στο κάστρο, επισκέπτομαι άλλη μία φορά την Ethnic Gallery, όπου γνωρίζω την Γιέλενα (Jelena… αααχ), ενώ δεν σταματώ να βγάζω φωτογραφίες, σε όλη την πόλη!
Κάποια στιγμή, περνάω από το παλιό σπίτι του Lukaic, εκεί όπου τα τελευταία χρόνια μένουν ο Μίλιαν και η Βέσνα. Φίλοι από τα πρώτα φοιτητικά μου χρόνια, ζευγάρι από τότε, παντρεμένοι με παιδιά τώρα! Παντοτινοί φίλοι, θα έλεγα! (Με τρέλανε η κόρη τους! Όταν την ρώτησα τι κάνει, μου απάντησε με χαλαρό υφάκι «να, βαριέμαι εδώ, κάνω κακά και βλέπω κινούμενα σχέδια»... χαχαχα).
Επιστρέφω στο σπίτι του Darko και τον αποχαιρετώ (και «μετακομίζω» ξανά στην Έμυ). Φεύγει πάλι για επαγγελματικό ταξίδι και αυτή τη φορά ξέρω πως όταν γυρίσει, δεν θα είμαι εδώ. Πού θα πάει, θα τα ξαναπούμε σύντομα, δεν χανόμαστε εμείς!
Το βράδυ βγαίνω για ποτάκι με μία φίλη, την Νάτασα! Με αποκαλεί «τρελοκομείο», αν και εκείνη είναι θεότρελη! Όταν την πρωτογνώρισα, διάβαζε ένα χοντρό, «βαρύ» ελληνικό βιβλίο! Μιλάει πολύ καλά ελληνικά… γενικά, τα πάει καλά με τις γλώσσες!

Η Δευτέρα και η Τρίτη ήταν κάπως πιο χαλαρές μέρες. Βρέθηκα με φίλους και φίλες και συμφοιτήτριες που είχα ήδη συναντήσει άλλη μία φορά, περπάτησα σε δρόμους που είχα δει και τις προηγούμενες μέρες, πήγα πάλι για φαγητό στις γειτόνισσές μου (αυτές φταίνε που πάχυνα).
Έκανα όμως και άλλα: πήγα σε καφέ όπως το «Ελληνικό» φοιτητικό καφέ μπαρ (που πλέον δεν έχει τίποτα το ελληνικό) και το αγαπημένο μου Welcome καφέ, στο πάρκο της λεωφόρου Νέμανιτς. Έπαιξα με τον σκύλο της Μίλιτσα, τον Ντάμπα, πήγα στον οδοντίατρο (στη σχολή, όπου ο καλός φίλος Αλέξης, με περιποιήθηκε), βρέθηκα με τον Dejan, έναν συμφοιτητή και φίλο από τα παλιά, στο Σέρβικο φοιτητικό καφέ μπαρ, και με ένα συμπαθέστατο ζευγάρι, την Σόνια και τον Νίκολα (άντε παιδιά… καλά στέφανα).
Τα βράδια μου ήταν ήρεμα, στο σπίτι της Έμυς, να τα λέμε, να ακούμε μουσικούλες, ή να καιγόμαστε στο youtube με αστεία (όπως αυτό, αυτό και αυτό) και μουσικά videάκια (όπως αυτό, αυτό και αυτό). Respect, Έμυ!!!

Κάπου εκεί, δέχθηκα ένα τηλεφώνημα, από τον καλό φίλο Lukaic. Την Παρασκευή, 28 Νοεμβρίου, γίνεται η παράδοση των πτυχίων Ιατρικής, στην Αθήνα. Οπότε… όσο καλά και αν περνάω, ήρθε η ώρα να φεύγω!

Ένας τελευταίος καφές, με την Μίλιτσα στο Pleasure και άλλος ένας στο καφέ Sky, στο κέντρο του Νις (από όπου μπορείς να δεις σχεδόν όλη την πόλη), με τις «γίδες», την Έμυ, την Μαρία (ή αλλιώς, το Παπά) και την Κατερίνα και ήρθε η ώρα να αποχαιρετήσω την αγαπημένη μου Βαλκανική πόλη, όπως και τόσους φίλους που έχω εκεί.
Παράξενο και ίσως «αστείο» : αρκετές στιγμές, σκεφτόμουν πως εκεί έχω πιο πολλούς φίλους, πως εκεί νιώθω στον τόπο «μου». Ίσως να φταίει το αλκοόλ και το ρακί που έπινα όλες αυτές τις μέρες. Ίσως όλες αυτές οι «υπάρξεις» που με συντρόφευαν και μου αφιέρωναν τραγούδια όπως αυτό (με τίτλο «Η μεγαλύτερη μου επιθυμία»). Ίσως να κρύβεται και μία μεγάλη (πικρή?) αλήθεια, σε αυτές τις σκέψεις μου…
Όπως και να ’χει, αυτή τη φορά στη Σερβία, πέρασα απίστευτα όμορφα και ευχαριστώ όλους όσους μου χάρισαν έστω και λίγο από τον χρόνο τους, για να ομορφύνουν την διαμονή μου εκεί!
Προτείνω ανεπιφύλακτα σε όλους όσους δεν έχουν επισκεφθεί την χώρα, να κάνουν ένα ταξιδάκι στη Σερβία και ακόμα καλύτερα, στο Νις! Μάλιστα, σας προσκαλώ κιόλας! Ετοιμάστε τα διαβατήρια σας και πάμε! Γύρω στις 10 Ιανουαρίου, Νις, σου (ξανά) έρχομαι!!!

Σ.σ. : Σε αυτό το κείμενο έχω προσθέσει πολλές φωτογραφίες και videάκια και ελπίζω να μην σας κουράσω. Ήθελα απλά, να μοιραστώ όσες πιο πολλές εικόνες μπορούσα! Πιστεύω πάντως, πως ικανοποίησα την φίλη μου Όναρ! Ελπίζω και όλους εσάς! Φιλάρες και καλές γιορτές!!!

12 σχόλια:

sardela είπε...

po re tosa onomata kai topothesies oyte to silmarilion( to proto book prin tin trilogia arxontas ton daxtilidion) toy tolkin den exei :)
pantos soy proteino na katebeis ipopsifios gia boyleytis ra me toses sinantiseis se toso mikro xroniko diastima ,ta kataferneis mia xara...exeis talento :Pp

DR PAKO® είπε...

@ Sardela : Είμαι κάτι μεταξύ σε Τόλκιν και.. Ψωμιάδη? Θεέ μου!!!
Όσο για την θέση βουλευτή... στη Σερβία κάτι θα μπορούσα να κάνω! Εδώ, μπα!!!
Τα φιλιά μου, τοποθετημένα...

TheMissKaten είπε...

ante vre giatre mou, mexri na teleioseis to ena taxidi prepei na xanagrapseis gia to allo taxidi ths 10hs Ianouariou. Sto epanadiavazein loipon...

DR PAKO® είπε...

@ Katen : Μην με κάνετε να μετανιώσω που το "ανακοίνωσα". Άσε που δεν είναι σίγουρο το ταξίδι!!!
Καλές γιορτές, χρόνια πολλά!
Τα φιλιά μου, ξαναγραμμένα...

Spitogata είπε...

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ
ΜΕ ΥΓΕΙΑ, ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΠΟΛΛΑ ΟΜΟΡΦΑ ΤΑΞΙΔΙΑ ΣΤΟ ΗΜΡΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ!

ΦΙΛΙΑ ΓΙΟΡΤΙΝΑ!

Συβίλλα είπε...

Ιατρικά ταξιδιωτικά ημερολόγια!
Γουστέρνωωωωωωω!

Καλά, σου έχω μια έκπληξη που θαρρώ πως πολύ θα γουστάρεις...
Λεπτομέρειες εν καιρώ...

Φιλί

DR PAKO® είπε...

@ Spitogata : Χρόνια πολλάάά!
Εύχομαι να σου επιστραφούν οι ευχές πολλαπλασιασμένες άπειρες φορές!!!
Τα φιλιά μου, ταξιδεμένα...

Lefki είπε...

Ρε συ Πάκο... σαν τον Π. Τόκο κατάντησες! Πιώματα, γέλια, μωρά...!!!
Καλή φαση!

DR PAKO® είπε...

@ Συβίλλα : Δεν αντέχω την αναμονήήή! Πες μεεε! :P
Ευχές για καλή χρονιά, γεμάτη εκπλήξεις!!!
Τα φιλιά μου, λεπτομερειακά...

DR PAKO® είπε...

@ Λευκή : Όχι και Τόκος, ρε συ Λευκή!
Αν και... μια χαρά περνάει ο "τυπάς"!!!
"Εδώ, Σερβία, σΕ μιλάω, Πάκο Τόκος, με τα μανούύύλια... τα πίνουμε... έλα, φιλάκι!" και οι γκομενίτσες να τρέχουν να φύγουν! Χαχαχα!
Τα φιλιά μου, πιωμένα...

Me:Moir είπε...

"αρκετές στιγμές, σκεφτόμουν πως εκεί έχω πιο πολλούς φίλους"

.....ε, βέβαια, έρχεσαι εδώ και κάνουμε δυό μήνες να σε δούμε, ενώ εκεί περιοδεύεις ολημερίς σε καφέ και μπαρ...άντε μην παρεξηγηθώ τώρα....

DR PAKO® είπε...

@ Me:Moir : Καλή μου Me:moir... πίστεψέ με, ειδικά εσύ, είσαι από τους λίγους φίλους που έχω εδώ...
Και όχι, μην παρεξηγηθείς! Σκέψου απλά, ότι εκεί πήγαινα από καφέ σε καφέ, γιατί οι Σέρβοι έκαναν 3 χρόνια να με δούνε και είχα μόνο 15 μέρες για να τους δω όλους! :)
Θα τα πούμε σύντομα από κοντά!!!
Τα φιλιά μου, φιλικότατα...