Πέμπτη 13 Νοεμβρίου 2008

Στο δρόμο της… Σερβίας!!!

Ως κλασσικός Δρ Πάκο, φτάνω στον σιδηροδρομικό σταθμό στις 16:05 και τρέχω να προλάβω το τραίνο που φεύγει στις 16:15. Ευτυχώς, μπαίνω, βρίσκω θέση και μάλιστα άνετη, όλα καλά! Άντε, καλό δρόμο να έχουμε!!!

Μετά από 1,5 περίπου ώρα, βγαίνουμε από την Ελλάδα και μπαίνουμε στα Σκόπια. Κατεβαίνω από το τραίνο, πηγαίνω στην αστυνομία και πληρώνω 3,5 ευρώ ως ασφάλεια ζωής (κάτι που επινόησαν οι Σκοπιανοί για να μας παίρνουν τα λεφτά, νόμιμα). Καλώς ή κακώς, κάποιοι φίλοι με είχαν αγχώσει για την διαδικασία αυτή και ευτυχώς οι Σκοπιανοί τους διέψευσαν. Ήταν απίστευτα εξυπηρετικοί, ενώ δεν υπήρχε καμία πιθανότητα να… φύγει το τραίνο και να με αφήσει εκεί (μέχρι και αυτό είχα ακούσει, έλεος).

Περιμένοντας την αναχώρηση από τα σύνορα, ακούω δύο γυναίκες να μιλάνε έντονα, αγριεμένες και ενοχλημένες από κάποιους επιβάτες! Τί τύχη, προσπαθούν να μπούνε στο κουπέ μου. Τί να έκανα ο άνθρωπος? Τις βοηθάω και σκέφτομαι πως… θα περάσουμε καλάάά οι 3 μας!!!
Είμαι σίγουρος πως σκεφτόσαστε ότι ήλπιζα να κάνουμε όργια μέσα στο τραίνο! Αυτή τη φορά, όχι! Από τη μία, γιατί οι δύο γυναίκες ήταν… 72 χρονών η μία και η άλλη 67! Από την άλλη, αυτός ήταν ο λόγος που επέλεξα να ταξιδέψω με τραίνο : ήθελα να συναντήσω απλούς ανθρώπους, να μιλήσω μαζί τους, να ανταλλάξουμε απόψεις… κάτι που έκανα και όσο σπούδαζα! Είμαι και από αυτούς που πιστεύουν πως «ανοίγεσαι» πολύ πιο εύκολα σε έναν άγνωστο που ξέρεις πως μάλλον δεν θα τον ξαναδείς ποτέ σου, παρά σε κάποιον γνωστό, οπότε «βολεύτηκα» μια χαρά με τις κυριούλες.

Αρχίζουμε να μιλάμε, όχι με τον λίγο πολύ γνωστό και συνηθισμένο τρόπο «εσείς πού πηγαίνετε?», αλλά με την ατάκα της μίας γιαγιάκας «αχ, «γιε μου»... δύσκολα θα βρεις καλή γυναίκα για να πάρεις, στην εποχή μας» (όπως μου είπαν μετά, ο λόγος που φώναζαν νωρίτερα, ήταν γιατί προσπαθούσαν να ανεβάσουν τα πράγματά τους στο τραίνο και 3-4 κοπέλες τις έβλεπαν, κάπνιζαν και δεν έκαναν καμία κίνηση να τις βοηθήσουν…). Από την στιγμή εκείνη και μετά, γινόμαστε ένα, μιλάμε, σχολιάζουμε τα πάντα, κάποια στιγμή θάβουμε και έναν επιβάτη που μπήκε για 20 λεπτά στο κουπέ μας και μας εξιστόρησε όόόλη την τραγική ζωή του, γελάμε πολύ και φυσικά, αναφερόμαστε και στο ΟΝΟΜΑ (της Μακεδονίας). Σας μεταφέρω μόνο λίγες απόψεις τους (που με βρίσκουν σύμφωνο) :
Κοίτα, «γιε μου», είμαστε όλοι άνθρωποι… και όλοι μας αγαπάμε και υποστηρίζουμε τον τόπο που γεννηθήκαμε… απλά, καλό είναι να ακούμε και τον γείτονά μας και να τον αγαπάμε κιόλας»…
Έχουμε την εντύπωση πως ο Μέγας Αλέξανδρος δεν είχε διαβατήριο… ούτε και ήξερε πού σταματάει η Μακεδονία και πού αρχίζει η Ελλάδα! Ο άνθρωπος, ανέβαινε στον Βουκεφάλα και πήγαινε…»…
Όλα αυτά είναι παιχνίδια και κόλπα των πολιτικών! Εμείς, οι απλοί άνθρωποι, πρέπει να είμαστε αγαπημένοι και να μπορούμε να ζούμε όλοι μαζί, ειρηνικά».
Ίσως το καλύτερο θα ήταν να κάνουμε μία Βαλκανική Ένωση και να αφήσουμε την Ευρώπη, το ΝΑΤΟ και όλο τον κόσμο να «χτενίζετε». Και θα είχαμε μία Μακεδονία, χωρίς σύνορα, χωρίς μίσος και αντιθέσεις»….

Το τελευταίο που άκουσα και με άφησε άφωνο ήταν το εξής : «Πάντως… ό,τι και να λέμε εμείς, μάλλον είναι λάθος… άλλωστε, εμείς είμαστε ΑΓΡΑΜΜΑΤΕΣ» (και ξεσπάσανε στα γέλια). Απλή σκέψη : ίσως τις καλύτερες αλήθειες και ιδέες τις ακούς από απλά μυαλά και απλούς ανθρώπους… χωρίς πτυχία και τίτλους!!!

Λίγο πριν βγούμε από τα Σκόπια, πηγαίνω τουαλέτα. Γυρνάω, ενώ το τραίνο έχει σταματήσει σε ένα χωριουδάκι, όπου και κατεβαίνουν οι κυριούλες! Με χαιρετάνε με τις καλύτερες ευχές, ενώ η μία μου λέει στο αυτί «πήγαινε στο κουπέ, σου αφήσαμε κάτι, μην το πάρει κανένας άλλος». Οι απίστευτες γιαγιάδες, μου άφησαν δώρο.. καραμελίτσες!!!

Το υπόλοιπο ταξίδι ήταν λίγο κουραστικό, μιας και μία βλάβη καθυστέρησε το τραίνο για 2 ώρες περίπου! Τελικά, έφτασα στο αγαπημένο μου Νις στις 2:30, συναντήθηκα με τον κολλητό Darko και πήγαμε στο σπίτι του. Η πρώτη εντύπωση από την πόλη... τεράστια συγκίνηση! Άντε, καλώς σας (ξανά)βρήκα!!!

Συνεχίζεται…

12 σχόλια:

TheMissKaten είπε...

Mia xara mexri edo...meta?

DR PAKO® είπε...

@ katen : Μη βιάζεσαι, βρε! Μόλις ξεκινήσαμε! 15 μέρες ήταν αυτές... θα τις "δείτε" μία μία... σχεδόν!!!
Τα φιλιά μου, χαρούμενα...

sardela είπε...

AXAXXAAXAAXXAA makrinaria kai agios o theosssssssss :P

DR PAKO® είπε...

@ Sardela : Μην τα διαβάζεις αν δεν σου αρέσουν, ρε!
Ουστ!!! :P

Ploutwnios είπε...

Ο Μέγας "Πάκο" ΑΛέξανδρος στον ρόλο του εκπολιτιστή... Γουστάρω.

DR PAKO® είπε...

@ Ploutwnios : Άσε, σκατά τα έκανα! Δεν είδες τί επεισόδια ξεσήκωσε η επιστροφή μου στην Ελλάδα? :P
Να είσαι καλά, Μέγα Πλουτώνιε! Ave!!!

sardela είπε...

pantos oi giadiadoyles poy eipan oti "δύσκολα θα βρεις καλή γυναίκα για να πάρεις, στην εποχή μα", den exoyn gnorisei emena :PPPPPPPP

Unknown είπε...

k meta tha ksekinhseis me ta:"sta ima novo?" k tetoia....!!!!!!!!!buhaha....

DR PAKO® είπε...

@ Sardela : Μακρυνάρι ή όχι, μια χαρά το διάβασες!
Όσο για τις γιαγιάδες... κάποιες σαν κι εσένα ήταν που δεν τις βοήθησαν! :P
Τα φιλιά μου, δύσκολα...

DR PAKO® είπε...

@ EMY : Κρύβε λόγια, ρεεε!
Τα φιλιά μου, nova...

Συβίλλα είπε...

το ήξερα πως έχουμε καλύτερα άτομα για διαμεσολαβητές στο θέμα του ονόματος...

Τα φιλιά μου, εκλογικά..

DR PAKO® είπε...

@ Συβίλλα : Μακάρι να μπορούσα να μεσολαβήσω, έστω και στο ελάχιστο! :)
Τα φιλιά μου, ψηφισμένα...