Σερβία, Ημέρα 4η , Κυριακή

Μία από τις συνήθειες μου όσο σπούδαζα ήταν και οι βόλτες στις λαϊκές αγορές. Άσχετα με το ποια μέρα είναι, αφού οι λαϊκές δουλεύουν κάθε μέρα στη Σερβία, σε συγκεκριμένο χώρο(τον ίδιο πάντα), με τους πάγκους τους, τα λαχανικά, τα ρούχα και άλλα προϊόντα, όλα όμορφα οργανωμένα.

Υπάρχει μία συγκεκριμένη λαϊκή όμως, η Buvljak (Μπουβλιάκ), που την επισκεπτόμουν μόνο τις Κυριακές. Ίσως γιατί τότε «έβγαιναν» περισσότεροι πωλητές στους πάγκους. Ίσως γιατί ήταν μακριά, από την άλλη πλευρά της πόλης. Ίσως γιατί μας άρεσε να πηγαίνουμε στην λαϊκή, να κάνουμε τις βόλτες μας χαλαρά και μετά να πηγαίνουμε στο κέντρο ή στο καραβάκι για καφέ! Και όταν λέω «μας», εννοώ και τις φίλες μου, Έμυ και Ρούλα!

Αυτή τη φορά, κανονίσαμε με Έμυ και πήγαμε οι δυο μας, όπως κάποτε (η Ρούλα έχει επιστρέψει στην Ελλάδα εδώ και καιρό). Είχαμε να βρεθούμε χρόνια και να τα πούμε από κοντά. Κανονικά, θα έπρεπε να πάμε κατευθείαν για καφέ και να αναπληρώσουμε τον χαμένο χρόνο, να «ανταλλάξουμε» νέα. Πίστευα όμως πως αυτή η «πρώτη» μας συνάντηση, θα ήταν καλό να γίνει σε μέρος που συνηθίζαμε να βρισκόμαστε, σαν να μην πέρασε μία μέρα… και ναι, γιατί όχι, στην Buvljak!

Η βόλτα μας γεμίζει από σχόλια, γέλια, χαζομαρούλες τύπου «ψάχνω να αγοράσω κάλτσες, 5 ζευγάρια -1,5 ευρώ… βλέπω μόνο 3 ζευγάρια - 1,5 ευρώ… Θεέ μου, πανάκριβα είναι, δεν "βγαίνω" !», έναν τελευταίο γύρο της λαϊκής με την κάμερα στο χέρι και έναν Τσιγγάνο πωλητή να στέλνει χαιρετίσματα στην Ελλάδα (γαμώτο, ακόμα δεν έμαθα πώς να συνδέω την κάμερα με το pc, οπότε, δεν μπορώ να σας δείξω τίποτα από αυτά). Φυσικά, τραβήξαμε και λίγες φωτογραφίες, για να θυμόμαστε… λες και είναι δυνατόν να ξεχάσουμε ποτέ... (αν και αυτό το άθλιο παπούτσι που είδε η Έμυ και φυσικά το «θάψαμε», θα ήθελα να το ξεχάσω… χα)! Φεύγουμε κι εγώ θυμάμαι πόσο αρέσει στους γονείς μου αυτή η λαϊκή… η Buvljak!!!

Κάνουμε βολτούλα στο άδειο κέντρο, μιας και η πόλη κοιμάται ή τρώει σε σπίτια εορταζόντων (εκείνες τις ημέρες είχε 2-3 «μεγάλες» γιορτές για τους Σέρβους, οπότε όλοι ήταν κάπου καλεσμένοι). Καταλήγουμε στον πλακόστρωτο πεζόδρομο και επιλέγουμε το καφέ «Στην γωνία» που είναι… ακριβώς δίπλα από το Pleasure (ε, φτάνει πια)! Πίνουμε καφεδάκι, τα λέμε και επειδή έχουμε πολλά να πούμε… πίνουμε και δεύτερο! Πολλά γέλια, ακόμα περισσότερα νέα και αναμνήσεις… αμέτρητες!!!

Επιστρέφω στο σπίτι του Darko τρώμε, πίνουμε καφέ, τα λέμε με τους γονείς του. Ο D. ετοιμάζεται για επαγγελματικό ταξίδι στην Βουλγαρία, οπότε ετοιμάζομαι κι εγώ! Όχι για ταξίδι, δεν φεύγω ακόμα. Απλά, επειδή ξέρω πως δεν θα νιώθω άνετα με τους γονείς του D., αν δεν είναι ο ίδιος εκεί, «μετακομίζω» σε μία καλή φίλη… ποια άλλη? Την Έμυ!

Πίνουμε ένα ποτηράκι κρασί με τον D. , του εύχομαι καλό ταξίδι και πηγαίνω στην Εμυ. Εκεί, προσπαθώ να μην την απασχολήσω για να διαβάσει λίγο (το βιβλίο που βλέπετε στην πρόταση της εβδομάδας, όπως κοιτάτε, στα αριστερά) και κάνω κάτι που εδώ και μέρες είχα βγάλει από το μυαλό μου! Έρχομαι σε επαφή με το διαδίκτυο! Ελέγχω τα emails μου (αν και δεν απάντησα σε κανένα), «μπαίνω» στο facebook μου, ακούω και λίγο OFF RADIO, μετά «καιγόμαστε» λίγο στο youtube με την Έμυ (ήθελα να της δείξω αυτό και αυτό το τραγούδι… χαχα). Χμμμ… γιατί νιώθω πως όλα αυτά, δεν μου χρειάζονται? Γιατί μου φαίνονται «ξένα», τώρα που είμαι στη Σερβία? Χμμμ και πάλι χμμμ… και με αυτή τη σκέψη, πάω για ύπνο… πρέπει να ξυπνήσω νωρίς αύριο! Έχω… ταξίδι!!!

Συνεχίζεται…