Τετάρτη 19 Νοεμβρίου 2008

Σερβία, Ημέρα 6η, Τρίτη

(ή αλλιώς «Μία μέρα στο Ζά(γι)ετσαρ και την Τσούπρια»)

Μετά από λίγες προσπάθειες, ξυπνάω στις 9:30 και τρέχω να προλάβω… τι άλλο? Φυσικά, το λεωφορείο!!!

Για σήμερα έχω κανονίσει ταξιδάκι σε δύο μικρές πόλεις, όπου ζούνε δύο καλοί φίλοι : ο Ίβαν και η Ίβανα!!!

Πρώτη πόλη, το Zajecar (διαβάζεται Ζά(γι)ετσαρ, με το «γι» να μην ακούγεται καν, αλλά για λόγους ευκολίας, θα το γράφω ως Ζάετσαρ). Απολαμβάνω την διαδρομή και σκέφτομαι πως υπάρχουν πολλά χωριά και πόλεις ακόμα, που θέλω να δω. Ίσως να το κάνω, μία από τις επόμενες φορές που θα επισκεφθώ την Σερβία…

Φτάνω γύρω στις 12:30 και συναντώ τον πολύ καλό φίλο, Ιβαν, που με περιμένει στον σταθμό. Έχουμε να βρεθούμε 3 χρόνια σχεδόν, αλλά νιώθουμε πως έχουν περάσει… μόλις 3 μέρες!

Κάνουμε μία βόλτα στην πόλη και περνάμε… μέσα από την κεντρική λαϊκή (που φυσικά μου αρέσει). Καταλήγουμε στο κεντρικό Στέλλα καφέ, όπου απολαμβάνουμε το καφεδάκι μας, λέγοντας τα νέα μας.

Αποχωρούμε μετά από λίγο, μιας και δεν έχουμε πολύ χρόνο στη διάθεσή μας. Πηγαίνουμε στο σπίτι του Ίβαν για να δω την γυναίκα του (και καλή μου φίλη, Μπίσερκα), αλλά και… τον λίγων ημερών, γιο του! Έχω τρελαθεί με τα μωρά στη Σερβία (και με… τα «μωρά»!).

Καθόμαστε λίγο στο σπίτι του, πίνουμε ένα ρακί από αγριοστάφυλα, για το «καλό» και φεύγουμε γρήγορα για την ταβέρνα, όπου ο Ίβαν έχει κανονίσει να μας περιμένει ένα τραπεζάκι. Βγαίνοντας από το σπίτι, συναντάμε την μητέρα του Ίβαν, οπότε… άλλο ένα ρακί, από δαμάσκηνα, για να γνωριστούμε!

Φτάνουμε στην παραδοσιακή ταβέρνα «Στου Μέντα», καθόμαστε, πίνουμε ένα ρακί, από κυδώνια, αυτή την φορά (και γίνομαι… χικ) και ζεσταινόμαστε. Μιλάμε, γελάμε, προβληματιζόμαστε για το μέλλον μας, αναπολούμε το παρελθόν μας. Αληθινός φίλος ο Ίβαν, από τους λίγους, αδελφικός και παντοτινός!

Κάποια στιγμή, περνάει από το ταβερνάκι ο μπαμπάς του, κάθεται μαζί μας και προτείνει… να πιούμε μία μπύρα, για να γνωριστούμε (ωχ, μανούλα μου, κι άλλο αλκοόλ). Δύο μπύρες μετά, φεύγουμε, γιατί πρέπει να πάρω το μεσημεριανό λεωφορείο για Τσούπρια. Ευχαριστώ τον Ίβαν για το τραπέζι και αποχωριζόμαστε με την υπόσχεση πως σύντομα θα τα ξαναπούμε… είτε εκεί, είτε εδώ, στην Θεσσαλονίκη!!!

Μέσα στο λεωφορείο για Τσούπρια, ακούω δύο παππούδες να μιλάνε. Κάποια στιγμή, ακούω ένα… «κλανκ»! Ο ένας από τους δύο κυρίους, κουβαλούσε ένα μπουκάλι που έπεσε και έσπασε, οπότε όλο το λεωφορείο μυρίζει ρακί!!! Υπό την επήρεια του αλκοόλ που ρέει στις φλέβες μου, αλλά και εισέρχεται στους πνεύμονές μου, παίρνω το κινητό μου και στέλνω μηνύματα σε φίλους στην Ελλάδα. Το ρακί «μιλάει» λίίίγο παραπάνω και κάποιοι λαμβάνουν ένα… «μεθυσμένο» μήνυμα! Ας είναι, έχει γέλιο!!!

Η άφιξή μου στην Τσούπρια, χαρακτηρίζεται από μία πολύ ζεστή αγκαλιά. Φίλη από τα φοιτητικά χρόνια η Ίβανα, ένας από τους ανθρώπους που δεν θα ξεχάσω ποτέ και από ό,τι κατάλαβα ούτε κι αυτή!

Περπατάμε στην πόλη, βγάζω φωτογραφίες, ενώ η Ίβανα μου μιλάει για την ιστορία της πόλης και του ποταμιού που την διασχίζει. Ο Μοράβας θεωρείται ένα από τα πιο επικίνδυνα ποτάμια της Σερβίας και γι’ αυτό λένε πως «αν ξέρεις να κολυμπάς στον Μοράβα, μπορείς να κολυμπήσεις παντού». Με την ευκαιρία, θυμόμαστε ότι πάντα κάναμε «κόντρα» με την Ίβανα: προσπαθούσαμε να χρησιμοποιήσουμε Σέρβικες παροιμίες, ρητά και εκφράσεις. Κάτι που συχνά πυκνά προκαλούσε γέλιο και όπως θα αποδειχτεί… όχι μόνο γέλιο!

Πηγαίνουμε στο σπίτι της Ίβανας όπου μας περιμένει η αδερφή της. Πίνουμε ένα ρακί για να ζεσταθούμε (φυσικά…) και καφεδάκι. Δεν σταματάμε να μιλάμε και για να θυμηθούμε τα παλιά… μαγειρεύουμε! Μαζί στην κουζίνα, φτιάχνουμε σούπα για πρώτο πιάτο και αυγά με λουκάνικα για κυρίως. Λίγο πρόχειρο και γρήγορα μαγειρεμένο γεύμα, αλλά μου φαίνεται σαν «βασιλικό» δείπνο!

Η ώρα της αναχώρησής μου πλησιάζει και στην κουβέντα μας επάνω αναφέρω την παροιμία που έμαθα πρόσφατα (με την αρκούδα…) και τα κορίτσια εκπλήσσονται και ξεσπάνε σε γέλια. Το γέλιο τους συμπληρώνεται από την συγκίνηση της Ίβανας και την σκέψη της να μου κάνει ένα δώρο : το βιβλίο του Βουκ Κάραντζιτς (όχι του γνωστού) , με πολλές Σέρβικες εκφράσεις (είναι το βιβλίο που βλέπετε στην πρόταση της εβδομάδας, όπως κοιτάτε, στα αριστερά). Πολύ σημαντικό δώρο, όχι μόνο γιατί είναι κάτι που χρόνια χρησιμοποιούσε η φίλη μου και είχε μεγάλη συναισθηματική αξία για εκείνην, αλλά και γιατί πλέον περιέχει και μία… αφιέρωση!

Γύρω στις 21:30 παίρνω το λεωφορείο για την επιστροφή στο Νις. Στο δρόμο, ανταλλάσσουμε μηνύματα με την Ίβανα όπου «εξομολογούμαστε» την συγκίνηση που νιώσαμε και οι δύο κατά την συνάντησή μας και φυσικά, υποσχόμαστε πως σύντομα θα ξαναβρεθούμε!

Επιστρέφω στο Νις και σκέφτομαι να βγω για ποτάκι ή όχι. Καλύτερα όχι, ας καθήσω σπίτι απόψε, να τα πούμε με την Έμυ, αλλά και για να νιώσω καλύτερα αυτές τις δύο «ταξιδιάρες» μέρες που πέρασα! Από αύριο… έχω να δω πολύ κόσμο!!!

Συνεχίζεται…

14 σχόλια:

Unknown είπε...

μωρό μου...

πολύ ποτό...

πολύ...

:))

καλημέρα...

φιλιά βρόχινα...

Υ.Γ. αν θες νοσοκόμα, ξέρεις...

TheMissKaten είπε...

nai re giatre...apo ekei gyrizei kaneis h alkoolikos h xaxanoulhs! poto + gelio, poto + gelio! kleise mas mia thesh ki emas, tha ta xreiastoume k ta dyo!

DR PAKO® είπε...

@ Νεράιδα της βροχής : Πολύ ποτό, αλλά τί να κάνεις? Αφού... το ήθελε η παρέα! :P
Τα φιλιά μου, αλκοολικά...

DR PAKO® είπε...

@ Κaten : Αλήθεια... με έβαλες σε σκέψεις... εγώ πως γύρισα άραγε? Χαχαχα!
Ασε... το κατάλαβα μόλις! :P
Οκ, μία θέση κρατημένη, για τις 10 Ιανουαρίου... ετοιμάζω ταξιδάκι, να ξέρεις! :)
Τα φιλιά μου, ρεζερβέ...

maika είπε...

πωπωπω!!! μύρισε το αλκοόλ μέχρι εδώ...ήπιες τα πόδια σου που λένε!!! ήθελα να ήξερα πως περπατούσες...ευθεία αποκλείεται...
Στα φανάρια σταματούσες? Τις ιστορίες του Μοράβα που σου έλεγε η φίλη σου τις θυμάσαι ήήήή ...
Μπα αμφιβάλω..
Κι απ΄ότι βλέπω ξαναπάς...
Να προσέχεις καλό μου παιδί γιατί η ντίρλα έχει και τα κακά της...
με αγάπη
η μαμά!!!
;0)))

sardela είπε...

san to na ginese zanta,den exei....mpiserka pantos sta blaxika simainei ekklisia...oreo onoma eixe i kopelia :PP

DR PAKO® είπε...

@ Maika : Θυμάμαι να άκουσα ΜΊΑ ιστορία για τον Μοράβα... θυμάμαι να κάνουμε τον κύκλο της πόλης και να λέω στην Ίβανα "αυτό κάτι μου θυμίζει" και εκείνη να μου λέει πως περάσαμε από εκεί πριν 10 λεπτά... ε, μάλλον δεν περπατούσα ευθεία! :P
Καλή μου μάνα, μην ανησυχείς, αν ξαναπάω τον Ιανουάριο, θα είμαι προσεχτικός και δεν θα πιώ! Εχω να δω λίγες... "φίλες" και δεν θα προλάβω αν τα πίνω! ;)
Τα φιλιά μου, πιωμένα...

DR PAKO® είπε...

@ Sardela : Thanks για την πληροφορία σχετικά με το όνομα, αν και στα Σέρβικα σημαίνει "μαργαριταρένια"!
Όσο για το να γίνεσαι ζάντα... καλό είναι, αρκεί να μην συμβαίνει συχνά... αλλά να γίνεται εύκολα! :P
Τα φιλιά μου, εκκλησιαστικά...

sardela είπε...

ego eimai adikimeni ap ti zoi(ksanthopoylos no2),de methao eykola:(
oso gia ta kisses,etsi prepei....ekklisiastika...na timisoyme kai ligo tin ekklisia,meres poy einai...AMHHHHHN

DR PAKO® είπε...

@ Sardela : Αμήν και του χρόνου!
Τα φιλιά μου, Βασιλικά... (λόγω του Καΐλα... ακούς εκεί Ξανθόπουλος Νο 2 :P )

sardela είπε...

mi ksexaseis na moy peis xronia polla tin protoxronia kai na moy kaneis kai kana doro !!...basilakis to onoma moy pleon :PP

Όναρ είπε...

Εγώ σε βάφτισα κι ας λες ότι θέλεις..George..welcome back..Καλησπέρες εορταστικές..γεμάτες ευχές..

DR PAKO® είπε...

@ Sardela : Μην ξεχάσεις να κεράσεις, Βασιλάκη! :P
Τα φιλιά μου, δωρισμένα...

DR PAKO® είπε...

@ Όναρ : George? Δεν παρακολουθώ Grey's Anatomy, οπότε υποθέτω πως εσύ ξέρεις καλύτερα!
Καλώς σας ξαναβρήκα!!!
Τα φιλιά μου, βαφτισμένα...