Τετάρτη 30 Απριλίου 2008

«Άγιον» Πάσχα

Χριστός Ανέστη
Christ is Risen
Hristos vaskrese
Христос вaскрсе!

Ο σοφός λαός μας πολύ ορθά λέει «Χριστούγεννα στην πόλη και Πάσχα στο χωριό» και αυτό θα έπρεπε να είχα κάνει κι εγώ, για να «νιώσω» λίγο το Πάσχα, μιας και στην πόλη… απογοητεύτηκα!!!

Η Μεγάλη βδομάδα με βρήκε να δουλεύω μέχρι και την Μεγάλη Τετάρτη, αποφασισμένος να μη νηστέψω, για διάφορους λόγους. Από τη μία, λατρεύω το κρέας και δουλεύω σε σουβλατζίδικο, κάτι που δεν βοηθάει στη νηστεία. Από την άλλη, πιστεύω πως η νηστεία γίνεται όποτε εμείς θέλουμε και όποτε εμείς νιώθουμε την ανάγκη να νηστέψουμε, όποτε εμείς νιώθουμε έτοιμοι να «καθαρίσουμε» για να κοινωνήσουμε και όχι όποτε μας υποδεικνύει η «μόδα» ή η εκκλησία!

Με το να «καθαρίσουμε», εννοώ ψυχικά, όχι σωματικά και «εντερικά». Ειδικά γι’αυτό δε μπόρεσα να νηστέψω, μιας και κάθε μέρα βρισκόταν κάποιος λόγος να χαλάσω τη διάθεση μου και να νευριάσω. Κάθε μέρα, βρισκόταν κάποιος να απαιτήσει κάτι, επικαλώντας κάποιο δικαίωμά του και καταπατώντας κάποιο δικό μου, με αποτέλεσμα να κάνω άσχημες σκέψεις και να βρίζω, έστω και μέσα μου. Ίσως τελικά για να νηστέψω και να «καθαρίσω», πρέπει να πάω για λίγο καιρό στο χωριό μου… αν και εκεί… μη χειρότερα!!!

Μεγάλη Παρασκευή και βόλτα με τον κολλητό και την κοπέλα του. Πίνουμε καφέ και σκέφτομαι πως εδώ, στην πόλη, και μέσα στην καθημερινότητα και το άγχος της, τα προβλήματα, τα χρέη, τις δουλειές και τις αβαρίες, οι άνθρωποι τρέχουν και πολλές φορές δεν φτάνουν! Έτσι και εμείς δεν φτάσαμε εγκαίρως για τον Επιτάφιο, μιας και περιμέναμε δύο φίλους να σχολάσουν από τη δουλειά…

Το Μεγάλο Σάββατο ήταν η μέρα της «απόδρασης», αφού – όπως έγραψε μια φίλη- «ξενέρωσα στην πόλη». Πήγα στο χωριό μου, κάπου στις Σέρρες. Αφού γέμισα τα πνευμόνια μου με καθαρό οξυγόνο και μου άνοιξε η όρεξη, έφαγα ένα "τριπλό" μεσημεριανό και απόλαυσα το χωριάτικο κλίμα… με μια κουβέρτα στον καναπέ! Κοιμήθηκα, όπως κάποτε, που ήμουν πιτσιρικάς και πήγαινα για ΟΛΟ το Πάσχα στο χωριό, και κάθε φορά που με έπαιρνε ο ύπνος στον καναπέ, η αγαπημένη μου γιαγιά με σκέπαζε με μια κουβέρτα… και κάθε φορά, με ξυπνούσε με φρέσκο γάλα και τη μυρωδιά του χωριάτικου ζυμωμένου ψωμιού…
Αυτή τη φορά, ήταν η μητέρα μου που με σκέπασε με την κουβέρτα και μετά από λίγες ώρες με ξύπνησε με τη μυρωδιά του ελληνικού καφέ που ψήνεται στη σόμπα. Μα τι καταπληκτικό καϊμάκι «φτιάχνει» η σόμπα! Και ακόμα καλύτερα φαγητά!!!

Η διάθεση μου εδώ και καιρό είναι λίγο «αντικοινωνική» και γι’αυτό συμφωνήσαμε με τον ξάδερφο να πάμε (ως κλασσικοί Ελληνάρες) στην Εκκλησία στις 23:45 για το «Δεύτε λάβετε φως εκ του ανεσπέρου φωτός» και να φύγουμε μετά το «Χριστός ανέστη εκ νεκρών» στις 00:05. Όλως παραδόξως, φέτος δεν ακούσαμε το γνωστό «Χρι- φσιουυυ, μπαμ, μπαμ- στόόός- φσιουυυ, τσφφφ, τσφφφ- Ανέέέ- μπαμ, μπαμ, μπαμ- στη εεεκ- φσιουυυ, μπαμ, τσφφφ, μπαμ, φσιουυυ- νεκρών», οπότε ήμασταν «πιστοί» στο ραντεβού μας με την μαγειρίτσα, ακριβώς στις 00:10.

Λίγες μέρες πριν, διάβασα στο blog μιας φίλης το καλύτερο σύντομο κείμενο σχετικά με το Πάσχα : « Άντε, να τα ψήσουμε και φέτος να τελειώνουμε». Αυτό κάναμε κι εμείς, αρχίζοντας από τη μαγειρίτσα. Ήταν που πεινούσαμε λίγο παραπάνω, ήταν που είχαμε αποφασίσει να μην βγούμε μετά, οπότε ήπιαμε κρασάκια στο σπίτι, ήταν και η μαγειρίτσα βρασμένη πάνω στην σόμπα (μούρλια) και νάτο το δεύτερο πιάτο μπροστά στον Dr Pako και το «άγιο Πάσχα» (μιας και πλέον, στην σύγχρονη Ελλάδα, Πάσχα = μάσα, φαγητό, χάψα, χλαπάκιασμα ή όπως αλλιώς θέλετε να το πείτε… και όπου «Πάσχα», μπορείτε να βάλετε όποια γιορτή θέλετε).

Κυριακή του Πάσχα, το σόι μαζεύεται στο σπίτι μας (λόγω ονομαστικής εορτής μου) και το ψήσιμο αρχίζει. Φέτος δεν «σουβλίσαμε», αλλά ψήσαμε στα κάρβουνα κατσικάκι και αρνάκι.
Η χαρά του ψησίματος (και του ψήστη) στο χωριό : έξω, στην αυλή, τριγυρισμένος από το πράσινο και άλλα χρώματα και έντονες φυσικές «μυρουδιές», με μια «φουφού» κυριολεκτικά μέσα σε έναν χορταρένιο παράδεισο, χωριάτικο κλίμα που κάνει το αλκοόλ να κατεβαίνει και το στομάχι να γεμίζει με φρεσκοψημένο κρέας μέχρι σκασμού! Κάπου εκεί, ανάμεσα σε δυο μπουκιές και μια γουλιά, ένας ξάδερφος λέει την πιο εύστοχη «εορταστική» ατάκα : «Α(ι)ντε… μαζί με το κατσικάκι… πάει και φέτος το Πάσχα»!!!

Καλό το χωριό, αλλά για λίγο. Μετά από λίγες ώρες ξεκούρασης, μπήκαμε στο αυτοκίνητο του ξαδέρφου και πήραμε τον δρόμο της επιστροφής… με οδηγό εμένα! Επιτέλους, έκανα ένα ταξιδάκι οδηγώντας!!!

Το βράδυ της Κυριακής περιελάμβανε παρέα στο σπίτι, ήρεμα πράγματα, γέλια και ποτά. Γιόρτασα, αλλά «χαλαρά». Άλλωστε, πάντα στις γιορτές, με πιάνει μια μελαγχολία. Δεν ξέρω γιατί, αλλά συμβαίνει. Ειδικά φέτος, που είχα στο μυαλό μου (και στο «κεφάλι» μου) το μαγαζί και τους κουραστικούς (λιγοστούς) πελάτες, αλλά και το άγχος των εξετάσεων (που πλησιάζουν σιγά σιγά), η διάθεση μου μόνο εορταστική δεν ήταν! Άσε που νιώθω πως είναι ευχή και κατάρα να έχεις το όνομα μιας μεγάλης γιορτής, που όμως ο κόσμος δεν το έχει συνδυάσει με αυτή τη μέρα! Ναι, people, το Πάσχα γιορτάζουν και οι Πασχάληδες και οι Πασχαλίνες! Anyway…

Αυτά τα «ολίγα» σχετικά με το Πάσχα. Σε γενικές γραμμές, μπορώ να πω ότι όχι, δεν πέρασα καλά. Με πείραξε που κάποιοι φίλοι δεν με θυμήθηκαν. Με την ευκαιρία , να πω ένα ευχαριστώ σε όσους ξόδεψαν λίγο χρόνο και κόπο, για να μου πουν Χρόνια Πολλά. Στους υπόλοιπους… «δεν πειράζει»!!!

Άντε, και του χρόνου! Αν και είμαι από τα άτομα που πιστεύουν πως οι γιορτές και ειδικά το Πάσχα πρέπει να γιορτάζονται εντός Ελλάδος, μπορώ να πω ότι ζήλεψα το ταξίδι μιας φίλης, που πήγε στο Λονδίνο. Όχι μόνο για τον προορισμό, αλλά και για το ότι ήταν εκεί και ένιωσε την Πασχαλιάτικη κατάνυξη, ίσως και περισσότερο από ότι εμείς, εδώ, στην Ελλαδίτσα μας. Ίσως το επόμενο Πάσχα, να με βρει εκτός Ελλάδος. Ίσως, να είμαι εδώ, αλλά να έχει αλλάξει κάτι. Πού θα πάει, θα "αναστηθεί" και η πατριδούλα μας κάποτε…
Αληθώς ο Κύριος!
Indeed He is Risen!
Vaistinu Vaskrese
Ваистину вaскрсе!

Υ.Γ. 1: Συγνώμη, καλή μου φίλη, αλλά χθες το πρωί που με ρώτησε ένας φίλος «Τί (δώρα) πήρες στη γιορτή σου?» η απάντησή μου ήταν ειλικρινής και αυθόρμητη : « Ένα ζευγάρι γυαλιά, έναν σκληρό δίσκο και τον κ**ο μιας φίλης μου»… ουψ!!!

Υ.Γ.2: Σε αυτό το κείμενο δεν θα βρείτε τραγούδια. Όχι επειδή δεν είχα τουλάχιστον 15 επιλογές μέσα στο μυαλό μου από ελληνικά, παραδοσιακά - όπως ο Καρδιολόγος - θρακιώτικα ή και ποντιακά τραγούδια, μέχρι και διασκευασμένα ελληνικά από Ιμαμ Μπαϊλντί, αλλά και ξένα, παρμένα από ένα δορυφορικό τηλεοπτικό σταθμό (που μου κρατούσε «μουσική» συντροφιά όλη τη Μεγάλη Εβδομάδα και γέμιζε αγαλλίαση την ψυχή μου, ακριβώς όπως πρέπει να είναι ένα Πασχαλιάτικο soundtrack), αλλά επειδή έστω και έτσι, θέλω να τιμήσω έναν «μεγάλο» άνθρωπο και να πενθήσω τον χαμό του : Αντίο, Μάριε Τόκα! Η μουσική σου θα μας ζεσταίνει πάντα! Δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ!!!

18 σχόλια:

Όναρ είπε...

Κάποιες φορές, η απόδραση καταντά εγκλεισμός..κάποιες άλλες μας δίνει χρόνο για σκέψη..σκέψη που θέλουμε να αποφύγουμε, σκέψη και αίσθηση που θέλουμε να εκγαταλείψουμε..εαυτούς άγνωστους σε εμάς και στους άλλους..εαυτούς πονεμένους και μόνους..κοντά σε δικά μας πρόσωπα..μακριά από τα μέσα μας..ακόμα μακρύτερα από αυτά που θέλουμε, αυτά που ποθούμε και δεν ξέρουμε πως να κατακτήσουμε..Καληνύχτες ιμπεριαλιστικές και ατέλειωτα μοναχικές κι ας είμαστε μαζί..

DR PAKO® είπε...

@ όναρ : Σχεδόν απορώ από πού βγήκαν όλα αυτά που είπες!!!
Ξέρω ότι είναι αληθινά, γι'αυτό και σου λέω : μακάρι να ήξερα την απάντηση ή τις απαντήσεις σε αυτά που εννοείς... τότε όλοι θα είμασταν καλά!!!
Κάτσε τώρα να ξανα ανοίξω το παΤράθυρο! (Ναι, το παΤράθυρο... :P)
Τα φιλιά μου, έγκλειστα...

Unknown είπε...

...αυτό το σκέπασμα με την κουβέρτα απ' της μητέρας σου τα χέρια, πες μου με τι μπορεί να συγκριθεί...

είναι η ανάμνηση και η ανάσα της που μένουν κι ας πάρεις και στις επόμενες γιορτές γυαλιά, σκληρούς και κ**ους...

τι αξίζει εν τέλει;

λίγες στάλες δροσιάς φυσικά με...

φιλιά βρόχινα...

:))

Χρόνια σου πολλά...

DR PAKO® είπε...

@ Νεράιδα της βροχής : Ευχαριστώ, καλή μου νεράιδα!!!
Χαίρομαι ιδιαίτερα που μπόρεσες να δεις ανάμεσα στις γραμμές και να καταλάβεις πως... ένας κ**ος πάνω ή κάτω, δεν κάνει τη διαφορά...
Το σκέπασμα της μάνας και ο καφές της, έχουν ανεκτίμητη αξία!!!
Τα φιλιά μου, ασύγκριτα...

Συβίλλα είπε...

Καλέεεεεεεε!

ΣΣΣΣΣΣΣα δε ντρέπεσαι επιστήμων άνθρωπΑς!

άκου πήρε και σκληρό!
αχχχχ... οι ανθρωπάδες έχετε πάθει κάτι με την τεχνολογία...

(τι περίμενες dottore; πως θα με χαλούσε που πήρες τη φίλη; μακάρι να ήμουν εκεί να την έπαιρνα κι εγώ. Λέμε τώρα...)

Για τα άλλα δεν σχολιάζω. Εσύ ξέρεις καλύτερα τι έχεις ανάγκη, μάτια μου. Κι αν είναι αυτό της μάνας χέρια και της φύσης η αγκαλιά ή της πόλης το σκληρό και συνάμα ερωτικό πρόσωπο, στ' αλήθεια εσύ μόνο το ξέρεις.

Εγώ να ευχηθώ το τέλος της Άνοιξης να σε βρει ανθισμένο. Από καρδιάς, όπως πάντα...

Τα φιλιά μου, άπειρα...

Όναρ είπε...

Για σένα μόνο..

TheMissKaten είπε...

a re giatre mou, to 99% ton ellhnon etsi perase to Pasxa, dont worry...giati ta spame oles tis ypoloipes meres. pantos an thes th symvoylh mou, tou xronou na to xtyphseis to London. enough me ta varvara ethimata k ton stomaxopono logo overdose kokoretsiou. alhthia de sou tyxe kana peristatiko na kaneis k ligo practice?
ps. efxaristo gia th mneia!

DR PAKO® είπε...

@ Συβίλλα : Μακάρι να ήσουν εδώ και θα σου χάριζα τη φίλη απλόχερα! Για να μην πω... απλόκ**α! Χιχι!
Για τα άλλα δεν σχολιάζω ούτε κι εγώ, αλλά νομίζω πως στα αλήθεια μόνο εσύ ξέρεις, γι'αυτό και θέλω να τα πούμε! (πότε? μου έλειψες!)
Ανταποδίδω την ανθισμένη ευχή από τα βάθη της καρδιάς μου και σου χαρίζω
τα φιλιά μου, ξεδιάντροπα...

DR PAKO® είπε...

@ katen : Τα σπάμε τις άλλες μέρες... λες?
Όσο για του χρόνου.. υγεία πρώτα και έχει ο Θεός!!!
Μα καλά, μόνο το σόι μου δεν είχε overdose χοληστερίνης? Δεν μου έτυχε τίποτα, ευτυχώς!
Εσύ, άφησες λίγο χώρο για το πιτόγυρο? Είπαμε, σε περιμένω από Δευτέρα!
Τα φιλιά μου, συμβουλευμένα...
Υ.Γ. : Όσο για τη μνεία... ελπίζω όποιος διάβασε το κείμενο, να κατάλαβε πως... δεν είσαι η φίλη του υστερόγραφου!!! :)

Ploutwnios είπε...

Ε, αφού φιλοτιμήθηκες να μας πείς ευχαριστώ για τα "Χρόνια Πολλά" μας έστω και διαδικτυακά και ανώνυμα, κάτι είναι κι αυτό...

DR PAKO® είπε...

@ ploutwnios : Ωχ! Είχα ξεχάσει να σου στείλω sms, ε? Sorryyy!!!
Θα τα πούμε από κοντά, σύντομα!
Να περνάς καλά!!!

Συβίλλα είπε...

Dottore,

δε χάθηκα. Τραβάω κάτι ζόρια αλλά θα επανέλθω. Λεπτομέρειες από κοντά. Προς το παρόν μετράω την ανθρωπινή ανηθικότητα και τη βλακεία. Γίνομαι όμως πιο σοφή. Και πιο θυμωμένη. Μη μασάς. Εσύ θα είσαι στο ασφαλές μέρος της ματιάς μου.

Κι εμένα μου έλειψες. Ξέρεις, έχω μια περίεργη σχέση με τους ανθρωπάδες. Δεν είμαι πολύ της επικοινωνίας. Όμως ξέρω ότι ξέρεις πως σαν να ήμασταν φίλοι από παλιά σε νιώθω. Κι αυτό μου φτάνει.

Ανυπομονώ να τα πούμε κι από κοντά. Τότε θα καταλάβεις.

Τα φιλιά μου, δυσνόητα (προς το παρόν)...

Μαρια Νικολαου είπε...

Πωπω ειμαι απαραδεκτη ξεχασα να σου ευχηθω για την γιορτη σου..
Λογω της μερας του Πασχα αποσυντονίστηκα.
Τελος παντων εσυ να σαι καλα και μην συγχίζεσαι.
Ολα καλα ε?
keep smiling

DR PAKO® είπε...

@ μαρία νικολάου : Να είσαι καλά και να μην ανησυχείς! Όλα καλά!
Έστω και με πυρετό, i keep smiling!
Τα φιλιά μου, αποσυντονισμένα...

Jane E. είπε...

Ώστε αρρωσταίνουν κι οι δόκτορες λοιπόν! Everyday she learns something new... Περαστικάάάάά!!!

DR PAKO® είπε...

@ jane e. : Να σου πω ένα μυστικό? Αρρωσταίνουν και οι γιατροί, απλά αναρρώνουν πιό γρήγορα και ανώδυνα!
Thanks για τα περαστικά, να είσαι κι εσύ καλάάά!!!

TheMissKaten είπε...

e, oxi giatros pragma na arosteneis? pou einai ta antiviotika sou, ta antistamhnika sou, ta antikatathliptika sou?
perastika sou giatroulh. ante xapakousou k shko. exei hlio exo...

DR PAKO® είπε...

@ katen : Καλημέρα και καλή βδομάδα!
Από χθες δεν κοιμήθηκα καθόλου, ψηνόμουν και είχα παρέα την αντιβίωση, τα αντιπυρετικά και τα αντιφλεγμονώδη!
Έξω έχει ήλιο? Εδώ (Δυτική Θεσσαλονίκη) νομίζω πως έχει συννεφιά!
Εσύ είσαι καλά? Να προσέχεις!!!
Τα φιλιά μου, χαπακωμένα...