Πέμπτη 10 Απριλίου 2008

Σκέφτομαι και… φωνάζω!!!

Χωρίς λόγο, χωρίς αιτία. Απλά, φωνάζω. Και έχω και νεύρα. Και τσατίζομαι (ναι, Σελήνη, τσαΤίζομαι το ρήμα, τσαΝΤίλα το ουσιαστικό).

Εδώ και λίγες μέρες προσπαθώ να ξυπνήσω νωρίς, να διαβάσω, να πάω γυμναστήριο, να κάνω κάτι τέλος πάντων. Και αν και όταν τα κάνω όλα αυτά, να πάω στο μαγαζί και να δουλέψω. Ως σουβλατζής, ψητοπώλης, πακετάς, ένα παιδί για όλες τις δουλειές, ένα (sexy) delivery boy, βρε αδερφέ. Με όρεξη. Θα ήθελα, αλλά… πού να βρεθεί η όρεξη…
Α, ναι, να περάσω να πάρω και την Athens Voice πριν πάω στη δουλειά, γιατί… κάτι μου λέει πως πρέπει να την διαβάσω αυτή τη βδομάδα! ;)

Ξυπνάω αργά και εκεί που είμαι ήρεμος, φωνάζω. Τα βάζω με τον εαυτό μου! Κάνω καφέ και υπολογισμούς :
«έχω τόσες μέρες να διαβάσω, τόσες ερωτήσεις, τόσες πρέπει να “βγάζω” κάθε μέρα, άρα… ας ανοίξω το pc και ας πιω τον καφέ μου… και από αύριο θα κάνω κοιλιακούς κάθε βράδυ… το καλοκαίρι θα έχω πτυχίο στο χέρι και “τετραγωνάκια” στην κοιλιά»… Ε, με αυτά που σκέφτομαι, είναι να μην φωνάζω?



Ανοίγω το πι – σι. Myspace- blog- facebook. Αντίστοιχα : comments και mails- κι άλλα comments- applications και comments σε fun walls.

Myspace comments: «Μη μου πεις ότι ξύπνησες τώρα! Υπναρά! Κι εγώ έχω βγάλει τη μισή και παραπάνω δουλειά της ημέρας! Τι κάνεις? Φιλάκια από…». Στέλνω comment απάντηση και φιλάκια, έρχεται στο καπάκι το mail: «μη, καλέ, μας βλέπει ο δικός μου»… και δώσ’του comments και mail και περνάει η ώρα! Και κάθε μισή ώρα που πέφτει το μάτι μου στο ρολόι, σκέφτομαι «σήκω, τώρα»! Αλλά δεν σηκώνομαι… και φωνάζω!

Blog comments: Αυτά τα ξέρετε… «τα φιλιά μου, φωναχτά» θα έλεγα σε ένα σχόλιο σε αυτό το κείμενο!

Facebook applications: Πρέπει να έχω κάπου στις 940 και με τρώει η περιέργεια: τι θα γίνει μετά το 1000? Θα μηδενιστεί? Αν έχετε τη καλοσύνη, «βομβαρδίστε» με! Αλλά μη περιμένετε να σας απαντήσω ή να δεχτώ application τύπου
«μάθε ποια είναι η στάση που σου ταιριάζει, με ποια γυναίκα, τι δουλειά θα έπρεπε να κάνεις, τι δουλειά θα έπρεπε να κάνει η ερωμένη σου και τι δουλειά και στάση θα έπρεπε να κάνετε αν… είχατε φάει φακές!»
Μη γελάς, είμαι σίγουρος πως κάποιος θα προωθήσει και τέτοιο application! Κι εγώ συνεχίζω να φωνάζω!

Facebook comments: «Ο Κλάϊν Μάϊν άγνωστος facebook φίλος σου, έγραψε κάτι στο fun wall σου. Πάτα εδώ και…». Όχι, αν πατήσεις το κουμπί δεν θα βγει μια χοντρή, όπως έλεγε κάποτε το “αστείο” σλόγκαν. Όχι πάντα, έστω (ποτέ δεν ξέρεις…). Πατάω το λινκ και σκέφτομαι : «Fun wall? Τί fun wall? Για ποιόν είναι fun wall? Για εμένα το μόνο που κάνει είναι… να μου δίνει λόγο να φωνάξω»!

Με αυτά και με αυτά (πολύ ΜΕ αρέσει αυτή η έκφραση, αλλά μήπως είναι «με αυτά και με εκείνα» η σωστή?) έρχεται το μεσημεράκι – απογευματάκι , κάνω μια «φωναχτή» σβούρα στη στριφογυριστή μου καρέκλα, ετοιμάζομαι και παίρνω το δρόμο για τη δουλειά. Κι όταν φτάνω εκεί, φωνάζω πάλι! Χωρίς λόγο… ή μήπως με λάθος λόγο? Ποιός ξέρει άραγε, τι κρύβεται σε αυτό το μυαλουδάκι, πίσω από τα καφέ μου μάτια…? Όποιος ξέρει, να το πει! Εγώ πάντως όχι… ίσως κάποιος/α που μπορεί να διαβάσει την σκέψη (μου)! Ως τότε, θα σκέφτομαι και θα φωνάζω!!!

Note to self: «Πού το έχεις το μυαλό σου, ρε? Διάβασμα και γυμναστήριο, από αύριο κιόλας!!!»

3 σχόλια:

Συβίλλα είπε...

Dottore,

καλημέρα! ναι! να πάρεις τη Voice! Να ανοίξεις τα καστανά (sic) σου ματάκια και να καλωσορίσεις τη μέρα. Ξενυχτάκο!

Όμορφη μέρα εδώ. Εκεί; Πιο όμορφη γιατί είναι Σαλονικιώτικη...

Αντί για αντιερωτικούς διαδρόμους γυμναστηρίου που δεν σε πάνε πουθενά, πάντως, έχω να αντιπροτείνω να πάρεις ένα ποδήλατο και να κάμεις μια ωραία βόλτα. Και θα σε πάει και θα δεις πράγματα. Φώναξε στους ανθρώπους καλημέρα κι άστους να αναρωτιούνται από που τους ήρθε. Στείλε ένα φιλί σε μια ωραία γυναίκα στο δρόμο (από εμένα!!!!), χάσε κάτι (χμ...), και βρες κάτι που έχασε κάποιος άλλος. Ανταλλαγή ανασαιμιών η ζωή.

Τα φιλιά μου, ηλιόλουστα...

DR PAKO® είπε...

@ συβίλλα : Καλημέρα...
Η καλημέρα και τα φιλιά σου είναι ό,τι καλύτερο για να φύγει η μαυρίλα από τα μάτια, τη ψυχή και το μυαλό μου, γιατί... ΠΑΛΙ ΑΡΓΑ ΞΥΠΝΗΣΑ (και μου βάζω τις φωνές)!
Οσο για το ποδήλατο, σκεφτόμουν να πηγαίνω στη δουλειά και στο γυμναστήριο με ποδήλατο (αλλά το γυμναστήριο είναι στάνταρ, πώς θα γίνουν γραμμές τα μουσκούλια?)
Αυτά για τώρα... πάω, να δω τι θα κάνω στη μισή μου μέρα!!!
Τα φιλιά μου, ανταλλαγμένα...

Ανώνυμος είπε...

kalimera doc!
ta katafera????
:o)