Κυριακή 11 Μαΐου 2008

Μητέρα, μανούλα, μαμά... και γιαγιά!!!

Κυριακή, 11 Μαΐου, η ημέρα που έχει οριστεί ως η ημέρα της μητέρας. Αν υπάρχει κάτι τέτοιο, όπως η μία και μοναδική μέρα της μητέρας, μιας και όπως είπε στις 8 Μαρτίου (ημέρα της γυναίκας) η φίλη μου η Ντέμη «όπως έγιναν τα πράγματα, κάθε μέρα είναι σαν μέρα της γυναίκας». Άρα, κάθε μέρα θα μπορούσε να είναι και μέρα της μητέρας, του άντρα, του πατέρα… αρκεί να νιώθουμε εμείς έτσι! Ε, είναι και λίγο εμπορικά όλα αυτά…

Ειδικά για την ημέρα της μητέρας όμως, νιώθω κάπως. Ίσως είναι γιατί όσα χρόνια σπούδαζα, ήξερα πως η μητέρα μου θα περιμένει πώς και πώς να ξυπνήσω και να την πάρω τηλέφωνο για τα «χρόνια πολλά»… και τί χαρά έκανε, όταν κάποτε κανόνισα με ένα φίλο και της έστειλα λουλούδια στο σπίτι (ο φίλος τα έστειλε, μιας και εγώ σπούδαζα στη Σερβία).

Υποθέτω πως θα μπορούσα να γράφω ώρες ατέλειωτες κάτι «σοβαρό» για τις μαμάδες μας και να γελάω και να κλαίω, αλλά… Dr Pako είναι αυτός, είναι δυνατόν να μην γράψει κάτι λίγο διαφορετικό? Σκέφτηκα, λοιπόν, μία ιστοριούλα που ίσως και να δείχνει όλα όσα νιώθουμε (εμείς τα παιδιά) ή/και μία μαμά! Α, αφού η γιαγιά λέει πως «του παιδιού μου το παιδί είναι δυο φορές παιδί μου» έτσι κι εγώ λέω πως «της μαμάς μου – και του μπαμπά μου - η μαμά είναι δυο φορές μαμά μου» (αν και οι δικές μου γιαγιάδες έχουν πεθάνει, δυστυχώς)… Ιδού :

Κάποτε, κάποια «μεγάλη» στιγμή της ζωής της, η κόρη γίνεται μητέρα. Και τότε, αλλάζουν όλα… Η σύζυγος που είναι πλέον μαμά αναλαμβάνει τα καθήκοντα του σπιτιού, έχοντας την έγνοια των παιδιών στο μυαλό της και αυτό την κάνει… παρανοϊκή!

Το παιδί μεγαλώνει χωρίς πολλά παράπονα και προβληματισμούς, μέχρι να ξεκινήσει το σχολείο, όπου και αρχίζει να καταλαβαίνει τι «παίζει». Η παρανοϊκή μαμά, σου έχει ετοιμάσει το μεγαλύτερο σάντουιτς του σχολείου, με παριζάκι, ΤΟΥΛΙΠ, μορταδέλα και ντομάτα!
Φυσικά, αν τρως νιφάδες για πρωινό, ό,τι νιφάδες και αν είναι αυτές, η μαμά τις λέει ΚΟΝ ΦΛΕΞ! Αλλιώς τρως ψωμί μέσα σε γάλα, δηλαδή «παπάρα»!

Το καλοκαίρι έρχεται και τρως καρπούζι, πάντα με την παρατήρηση της μαμάς : «μην φας μόνο την καρδιά, γιατί θα το δει ο μπαμπάς όταν έρθει και μετά…»… και πόσο μας φόβιζε αυτή η κουβέντα της μαμάς «θα το πω στον μπαμπά σου και κανόνισε»… Θεέ μου, ανατριχίλα στη σπονδυλική μου στήλη!!!

Καλοκαίρι και η μαμά σκέφτεται πως θέλει τον μπαμπά λίγο για τον εαυτό της μόνο, οπότε «είπε η γιαγιά πως θέλει να πας και να την δεις… έχει λέει και γατάκια στην αυλή… τί λες?»… τί να πεις? «Ο, ρε μάνα μου! Θέλω, θέλω, θέλω!»

Σε πηγαίνουν στο χωριό, στο σπίτι της γιαγιάς, που σε βλέπει, σε τσιμπάει, σε φιλάει και σε σαλιώνει, αλλά σε έχει δασκαλέψει η μαμά από πριν «μην πεις πάλι καμιά χαζομάρα… από αγάπη σε χαϊδεύει και σε φιλάει»… «ε, δεν μπορεί να κάνει μια αποτρίχωση τουλάχιστον? Με τσιμπάνε τα μουστάκια της», σκέφτεσαι… αλλά είσαι μικρός ακόμα για να μιλήσεις!

Οι μέρες περνάνε και χαίρεσαι και παίζεις και… τρως! Αν και η κουζίνα του σπιτιού της γιαγιάς είναι πλήρως εξοπλισμένη, εκείνη προτιμάει να μαγειρεύει… στο παλιό κουζινάκι, που έχει διαμορφώσει στην αποθήκη! Φυσικά, χρησιμοποιεί μόνο δυο επιλογές : σβηστός φούρνος, καυτός φούρνος! Ενδιάμεσα, «δεν έχει»!

Η γιαγιά συνήθως μαγειρεύει με λαρδί και ζωικό λίπος, γιατί «είναι καλύτερα» και γιατί «έτσι μάθαμε εμείς»! Τα μακαρόνια, τα τηγανητά αυγά, οι πίτες και ό,τι άλλο κάνει, έχουν μια γεύση… αρνίσια - από το λίπος - και πάντα συνδυάζονται με «τα καλύτερα και πιο υγιεινά αγαθά» : το κρεμμύδι , το σκόρδο και… το λάχανο τουρσί!!!

Η δυο φορές μαμά μας, αφού φτιάξει το δικό της, σπιτικό, «χωριάτικο» ψωμί, κόβει μια «φετάρα» πάχους 5 εκατοστών, της βάζει Μερέντα πάχους άλλων 5 εκατοστών και αν δεν θέλεις να την φας, σε κυνηγάει μέσα στο σπίτι με την ξύλινη κουτάλα της! Φυσικά, τίποτα δεν πάει χαμένο στο σπίτι της γιαγιάς, γι’αυτό και μπορείς να βρεις στο ψυγείο την Μερέντα που άνοιξες τα Χριστούγεννα… πριν από 3 χρόνια!!!

Η καλή μας η γιαγιά, τα έχει όλα, αλλά δεν συμφέρει, μιας και δεν δέχεται πως… κάποια στιγμή χορταίνεις! «Έλα, φάε, να ψηλώσεις»! Μα πως μπορεί ένα παιδί να φάει ψωμί με μερέντα ή/και μαρμελάδα, γάλα, πίτα, μπριζόλα, κεφτεδάκια, πατάτες τηγανιτές, φασολάκια, σαλάτα, γλυκό, κομπόστα… και όλα αυτά σε ένα γεύμα, αφού μέχρι να τελειώσει το ένα, αρχίζει το άλλο?!?! Ειλικρινά, τόσο φαί που έριξα στα νιάτα μου, θα έπρεπε να είμαι 8,5 μέτρα τώρα! Α, μην ξεχνάτε : «φάε το παχάκι, είναι καλό, υγεία!». Μπλιαχ!!!

Το καλοκαίρι φεύγει, έρχεται το φθινόπωρο, ενώ εσύ μεγαλώνεις. Μέσα στη ζωή μας, καλώς ή κακώς, είναι και οι αρρώστιες! Και «ποιος ακούει τη μαμά όταν της πω ότι έχω πάλι πυρετό», σκέφτεσαι ενώ ψήνεσαι, όχι μόνο από τον πυρετό, αλλά και από το άγχος για την αντίδραση της μαμάς!!!

«Τα έλεγα εγώ, δεν τα έλεγα? Άλλη φορά να φοράς μια φανέλα από κάτω από το μπλουζάκι και να μην κάθεσαι στο «ρεύμα»… μπορεί να πεθάνεις από το «ρεύμα», το ξέρεις? Και σου είπα ότι κρύωνα κιόλας!» λέει η μαμά… «μα, εσύ κρύωνες, εγώ να ντυθ…», προσπαθείς να υπερασπιστείς τον εαυτό σου, αλλά ακούς «σουτ, σιωπή» από τη μάνα – «θεραπεύτρια», μιας και όπως κάθε μαμά, έχει το δικό της φαρμακείο.

Ε, το παιδί είναι άρρωστο, είναι δυνατόν να μην έρθει να το δει η γιαγιά? Και να σου τα γιατροσόφια : «τύλιξε του μια πετσέτα με τριμμένο κρεμμύδι στο λαιμό, για το κρύωμα, βαλε του από μια χοιρινή μπριζόλα σε κάθε μάγουλο για τις μαγουλάδες και δώσε του να φάει λίγο σκόρδο για να ανοίξει η μύτη του»! Φυσικά, είναι η ίδια γιαγιά που σου έδωσε ούζο, μόλις άρχισες να κλαις, επειδή άρχισες να βγάζεις τα πρώτα σου δόντια, κάποτε! Ωχ, παραλίγο να ξεχάσω το «απόλυτο φάρμακο όλων των εποχών», που σίγουρα χρησιμοποιούν όλες οι μαμάδες και οι γιαγιάδες : το ΒΙΞ! «Γιαγιά, βρωμάει», παραπονιέσαι και ακούς «σουτ, σιωπή!»… Μα, τί στο καλό, όλες στην ίδια σχολή «σουτ, σιωπή» πηγαίνουν? Και συμπληρώνει η γιαγιά «κι αν σου έρθει να αεριστείς, μην ντρέπεσαι, είναι υγεία να κλ*νεις»!!!

Τα χρόνια περνάνε, μεγαλώνεις, βγαίνεις, νυχτοπερπατάς και μια μέρα αναρωτιέσαι «παλιά, όταν πατούσα «κακά», η μαμά μου έλεγε πως είναι γούρι…τώρα, γιατί κάθε φορά που βλέπει τα παπούτσια μου λασπωμένα, λέει «όποιος τη νύχτα περπατεί, λάσπες και σκ*τα πατεί… τί ώρα γύρισες πάλι, γαϊδούρι?»!?

«Μεγάλος» πια, συνηθίζεις να πίνεις καφέ, αλλά κάποια στιγμή θέλεις να πιεις και ένα τσαγάκι και αμέσως σε ρωτάει η μαμά «άρρωστος είσαι?». «Όχι, αλλά για να μην αρρωστήσω από τις απορίες σου, θα μετακομίσω!» απαντάς, αποφασισμένος να ανεξαρτητοποιηθείς… ναι, καλά!!!

Νοικιάζεις σπιτάκι μόνος, το «φτιάχνεις», το επιπλώνεις, δέχεσαι επίσκεψη από τη μαμά και τη γιαγιά που σου έφεραν πιτζάμες και εσώρουχα, όλα «καλά», για να τα έχεις, γιατί «μεγάλο παιδί είσαι τώρα, όλο και καμιά θα έρθει να κοιμηθεί εδώ». «Μόνο μία?» λες, και σε στραβοκοιτάνε, μάνα και κόρη, γιαγιά και μάνα, συγχρόνως!!!

Η ζωή κυλάει όμορφα μέχρι που ένα πρωινό «ντριιιν, ντριιιν» το κουδούνι της πόρτας, η γκόμενα τρέχει να ντυθεί, εσύ δεν έχεις καταλάβει τί γίνεται και να σου μπροστά σου η μάνα σου «ήρθα να σου στρώσω το κρεβάτι, να βάλω καμιά σκούπα και να καθαρίσω, γιατί αυτή η ανεπρόκοπη…», «έλα, ρε μάνα, τώρα!» λες και προσπαθείς να τα μπαλώσεις με το «άλλο σου μισό»! Η μάνα σου, λέει τα δικά της «να βρεις ένα καλό κορίτσι, βρε, να νοικοκυρευτείς!».

Μετά από πολλά «άλλα μισά», βρίσκεις κάποτε αυτό που νομίζεις, νιώθεις και πιστεύεις πως είναι όντως ο άνθρωπος σου. Ακόμα και τότε, η μαμά και η γιαγιά έχουν να πούνε κάτι : «κοίτα, γιε μου… πρέπει να θυμάσαι να τρως τουλάχιστον τέσσερις φορές τη βδομάδα φαγητό «κανονικό», της κατσαρόλας, να την μάθεις να βάζει τα κουτάλια στο τραπέζι, όχι όλο έξω και έτοιμα και στεγνά…θα πάθεις τίποτα…», και μετά λένε, παρατηρώντας τη νύφη από μακριά «αχ, κοίτα την, την φοράδα, όλη η μέση της έξω είναι! Θα παγώσουν τα ωάρια της και πως θα κάνει παιδιά?»… «Μαμά! Γιαγιά! Τι λέτε τώρα? Τι είναι τα ωάρια και θα παγώσουν?» λες με βαριά αντρική φωνή, αλλά σε κατατροπώνει το διπλό «Σουτ! Σιωπή!».

Η μέρα του γάμου σου έρχεται, και όπως κάθε μητέρα, έτσι και η μαμά σου θέλει επιτέλους να τραγουδήσει, να ακούσει, να χορέψει το αγαπημένο τραγούδι κάθε παραδοσιακής μάνας «στου παιδιού μου την χαρά, έσφαξα έναν κόκορα»!

Πώς γίνεται αυτό το παράξενο πράγμα όμως? Η μαμά σου και η γιαγιά σου, ισχυρίζονται ότι ποτέ δεν κουτσομπολεύουν, κι όμως… ε, πως ήξεραν ποια χώρισε και ποια «ζευγάρωσε», ποια έβαψε τα μαλλιά της και τι θα φοράει η κάθε μια? Ο γάμος έγινε και το γλέντι… ήταν τόσο «αρμονικά» κανονισμένο από μαμά και γιαγιά (υπολογίστε και τις πεθερές «μαμά» και «γιαγιά» τώρα) που οι φωτογραφίες του γάμου θυμίζουν πίνακα ζωγραφικής!!!

Καθώς περνάνε τα χρόνια, η θέση σου είναι τέτοια ώστε να πρέπει να επιβεβαιώνεις τη μαμά σου πως τρως καλά, αλλά σαν τη δική της μαγειρική… «δεν έχει»!

Κάποτε, η γυναίκα σου γίνεται με τη σειρά της μητέρα και η μαμά σου γίνεται γιαγιά… και όσο και αν σιχαινόταν αυτά τα «εθίματα του χωριού», την τσακώνεις μια μέρα να τρίβει με αλάτι τις κλειδώσεις του βρέφους, «για να μην συγκαίεται» και με σκόρδο την κοιλίτσα του, «για να μην πάθει τίποτα το στομάχι του… ξέχασες εσύ? Που δεν σε άλειψε σκόρδο η γιαγιά σου»… ε, τώρα, τι να της πεις? Ξέρεις πως η απάντηση που θα πάρεις από την ίδια, τη μαμά που έγινε γιαγιά, αλλά και από την γυναίκα σου που έγινε μαμά, θα είναι η ίδια «Σουτ, σιωπή»!!!

Ίσως να είναι κάπως έτσι, ίσως αυτά που έγραψα να γίνονται μόνο στις ιστορίες του μυαλού μου. Το σίγουρο είναι πως η μητέρα είναι ό,τι πιο «ιερό» υπάρχει και όπως είπε ο Κώστας Βουτσάς στο τέλος της ταινίας «20 γυναίκες κι εγώ», αφού έμαθε ότι η γυναίκα του είναι έγκυος : «αχ, τι είσαστε εσείς οι γυναίκες και πόσα τράβηξα για εσάς! Όσα και αν τράβηξα όμως, χαλάλι σας! Χαλάλι σας, γιατί μας δίνετε την καλύτερη χαρά του κόσμου! Μας δίνετε την ίδια τη ζωή!!!»… επιτρέψτε μου να προσθέσω : στην αρχή σαν παιδιά σας, μετά σαν μπαμπάδες, που δεν θα υπήρχαν χωρίς εσάς τις μαμάδες!!!

Υ.Γ. 1: Οι μουσικοί μου αναγνώστες, αυτοί που «μπαίνουν», διαβάζουν, ακούν ή/και κατεβάζουν τα τραγούδια που «κρύβω μέσα στις λέξεις, έστω και αν ποτέ δεν αφήνουν κάποιο σχόλιο, έχουν σαράντα ένα τραγούδια να ακούσουν εδώ. Τραγούδια που έχουν να κάνουν με τη μητέρα, τη μανούλα, τη μαμά! Enjoy!!!

Υ.Γ. 2 : Μαμά, σε ευχαριστώ που με έκανες αυτό που είμαι σήμερα! Σε ευχαριστώ που ακόμα με βοηθάς να γίνω καλύτερος άνθρωπος! Σε ευχαριστώ για όλα, ΣΕ ΑΓΑΠΩ!!!

16 σχόλια:

Unknown είπε...

τι όμορφο να λες το "σ'αγαπώ" έτσι όμορφα κι αβίαστα. Και οι μαμάδες είναι απ΄τις λίγες που προκαλούν την...έμπνευση γι' αυτό...

φιλιά βρόχινα γιατρέ μου...

Μαρια Νικολαου είπε...

Συγχαρητήρια δεν εχω να σου πω κατι αλλο!
Υπεροχη εγγραφή και αυτη η λεξη "μαμα" τοσες φορες γραμμενη...
Να σαι καλα βρε Πασχάλη.

Me:Moir είπε...

Με συγκίνησες και πάλι και έχω και (πάλι) τις αμυγδαλές μου...[και πριν προλάβεις να μου πεις τίποτα γι'αυτό, "ΣΟΥΤ, ΣΙΩΠΗ"]: Το ποστάκι σου είναι σούπερ :)

ΥΓ: Περιμένω ακόμα τα ορνιθοσκαλίσματά σου...

DR PAKO® είπε...

@ Νεράιδα της βροχής : Οι μαμάδες είναι έμπνευση για πολλά "θέματα" και κυρίως... έμπνευση ζωής!!!
Τα φιλιά μου, αβίαστα...

DR PAKO® είπε...

@ Μαρία Νικολάου : Συγχαρητήρια, γιατί? Απλά "εξιστόρησα" αυτά που νιώθω!!!
Νομίζω πως ξέρεις ότι όπου "μαμά", κρύβεται και τραγουδάκι!!!
Τα φιλιά μου, υπέροχα...

Unknown είπε...

δεν έχω να πω τίποτα..τα είπες όλα..οι μαμάδες όλες οι καλύτερες του κόσμου..γιατί απλά όταν σε παίρνουν τηλ και σου λένε:φουλίτσα,λουλίτσα,αγαπίτσα΄..κλπ
είσαι καλά?και απαντάς ναααααααααι ΜΑΜΑ..αλλά κατά βάθος κρύβεις μια μεγάλη αγκαλίτσα προς την ΜΗΤΕΡΑ..
τα τραγούδια μπήκαν στην συλλογή ΜΟΤΗΕΡΣ ΝΤΕΥ ΑΟΥΤ..ΘΑΝΚΣ ΠΑΙΔΙ¨)

DR PAKO® είπε...

@ Me:Moir : Μακάρι η συγκίνηση να δράσει σαν "αντιβίωση" και να σε κάνει καλά!
Αχ, θα γίνεις εσύ μία μαμάάά... "ΣΟΥΤ, ΣΙΩΠΉ" λες από τώρα!!!
Τα φιλιά μου, super...

Υ.Γ. : Θα ορνιθοσκαλίσω μάλλον μεθαύριο, οκ?

DR PAKO® είπε...

@ electronik^ak^i : Εεε... εμένα δεν με λέει "φουλίτσα, λουλίτσα, αγαπίτσα" (:P), αλλά σίγουρα της κρύβω μία τεράστια αγκαλιά!!!
Μάδερς ντέυ άουτ? Νάις!!!
Τα φιλιά μου, θάνκφουλ...

Συβίλλα είπε...

MOMMIES RULE!!!!!!!!!!!!!

τελεία και παύλα!

Τα φιλιά μου, μαμακίστικα..

DR PAKO® είπε...

@ Συβίλλα : YES, THEY DO!!!
Τα φιλιά μου, παιδιάστικα...

Όναρ είπε...

Τελικά η ιστορία είναι πάντα η ίδια και πάντα επαναλαμβάνεται..και όλοι (άντρες - γυναίκες - παιδιά) "μαμάκηδες" είμαστε..Καλημέρες βουτυρομπεμπέδηκες..

Ταχυδρόμος! είπε...

Το post σας κύριέ μου ήταν μία έκπληξες! Εύγε και ξανά εύγε!!

DR PAKO® είπε...

@ όναρ : Άλλοι λίγο, άλλοι πολύ, άλλοι με τον "σωστό" και άλλοι με τον "λάθος" τρόπο, όλοι μας "μαμακίζουμε"!!! :)
Τα φιλιά μου, βουτυρωμένα...

DR PAKO® είπε...

@ Ταχυδρόμοοοοοοοοοος !!! : Ευχαριστώ, κύριε mailman!!!
Καλά να είσαστε, να αγαπάτε και να τιμάτε τη μητέρα σας!!! (και τον πατέρα σας)
Εύγε!!!

Ανώνυμος είπε...

dr-PAko Σε αλλο ύφος αλλά εμπνευσμένο και γεμάτο αγάπη το κείμενο σου.ΑΥτό το σάγαπώ που της είπες στο τέλος έκρυβε ένα μεγάλο ευχαριστώ.Εύχομαι να την έχεις δίπλα σου για πολά πολλά χρόνια ακόμα.8α περνάω να σε βιάβάζω.

DR PAKO® είπε...

@ xeimwniatikhliakada : Με αυτή την έννοια, το "Σ'ΑΓΑΠΩ" είναι η απόλυτη λέξη : και αγάπη έχει, και σεβασμό μαζί και ευχαριστώ κρύβει!!!
Να περνάς όποτε και αν θέλεις!!!
Τα φιλιά μου, εμπνευσμένα...