Ποιος θα το πίστευε? Στα προχωρημένα μου 20 χρόνια( καλά, καλά, είμαι 28 χρονών) αναγκάστηκα να πάω στον στρατό! Τώρα υπηρετώ τη «μαμά πατρίδα»,είμαι ένας από τις τόσες χιλιάδες φαντάρων, από τις 13.02.2007 ως τις 13.02.2008.
Ελπίζω να με συγχωρέσετε που δεν γράφω συχνά, αλλά δεν έχω χρόνο! Ειδικά τώρα, που περνάω όλο μου τον χρόνο διαβάζοντας (έχω εξετάσεις αναγνώρισης πτυχίου τον Ιούλιο).
Είτε το πιστεύετε είτε όχι, ακόμα και αν είμαι γιατρός, πρέπει να κάνω όλα όσα κάνει ένας φαντάρος, γιαυτό είμαι συνέχεια κουρασμένος και νυστάζω…Εκτός από τις τρεις πρώτες εβδομάδες, όπως βλέπετε και στην φωτογραφία, όπου ήμουν ένας ρέμπελος, ένας «δεν με νοιάζει καθόλου ο στρατός» φαντάρος... Αλλά εκείνες οι μέρες τέλειωσαν…
Ας ελπίσουμε όλοι ότι το τέλος θα έρθει σύντομα, οπότε και θα είμαι «πίσω» μαζί σας…Να είσαστε καλά όλοι, φιλάρες…α, και, σας παρακαλώ, μην με ξεχνάτε…ή ακόμα και όποιον άλλο φαντάρο γνωρίζετε…
2 σχόλια:
Patience, then. We've all been through that.
294- out.
I don't doubt that...I just believe that while in the army,everyone finds it difficult...Patience is the only thing one can do and nothing else...Be good...
298-still in...8 months to go...
Δημοσίευση σχολίου