Παρασκευή 29 Δεκεμβρίου 2006

ΑΠΟΤΟΞΙΝΩΣΗ ΤΩΡΑ

Ξέρω ότι ίσως τρομάξετε με τον τίτλο που παραπέμπει σε ναρκωτικά,αλκοόλ και άλλες "κακές" τοξικές ουσίες,αλλά η δική μου αφορά...τους γονείς!!!Με άλλα λόγια,μιλάω για αποτοξίνωση-απεξάρτηση...
Μετά από 7χρόνια "πίκρας"(και γλύκας μαζί) και ξενιτιάς(σ.σ. ΣΕΡΒΙΑ,ΝΙΣ) λόγω σπουδών,έρχεται η πολλυπόθητη μέρα της αποφοίτησης που συγχρόνως σημαίνει και την ανώμαλη προσγείωση
1)στο παλιό σου κρεβάτι,που αν και σου είχε λείψει,δυστυχώς είναι δικό σου και μόνο(πάνε δηλαδή οι νυχτερινές νανουριστικές αγκαλίτσες και...το τρελό άνευ ωραρίου SEX!)
2)στον μπαμπά σου που φωνάζει στις καλεσμένες καφετζούδες γειτόνισσες "μη μιλάτε δυνατά,κοιμάται το παιδί" και όταν τελικά ξυπνάς από τις φωνές του,σου βάζει τις φωνές "έτσι κοιμόσουν και όσο σπούδαζες?"...και μετά σε ρωτάει "πόσα λεφτά θα χρειαστείς σήμερα;",λες και κάνεις προ'υ΄πολογισμό μέσα στο μυαλό σου κάθε πρωί (με την τσίμπλα στο μάτι και χωρίς καφέ) για τους καφέδες και τα ποτά που θα πιείς (ή ό,τι άλλο ξοδέψεις)
3)στη μαμά σου που έχει ξεχάσει οτι 7 χρόνια μαγείρευες και έτρωγες μόνος σου(ή με παρέα ΟΠΟΤΕ ήθελες),οπότε κάνει (πάλι) αυτοσκοπό για όλη την ζωή της να σε τα΄ί΄σει και μάλιστα την ώρα που αυτή θέλει!!!
Οι μήνες περνάνε και εσύ κάνεις υπομονή.Ισως να ξανασυνήθισες να κάνεις πράγματα που έκανες μέχρι τα 18-19 σου και να μην σε πειράζουν τόσο τώρα.Ισως να ικανοποιείσαι που μπορείς και δίνεις χαρά στους γονείς σου απο ασήμαντα πράγματα,όπως αυτή του οικογενειακού μεσημεριανού τραπεζιού.Ισως πάλι,όχι.
Μέχρι που μια μέρα,απλά ξυπνάς.Νιώθεις (και είσαι) 27-28 χρονών,η ζωή σου δεν έχει αλλάξει καθόλου από εκείνη την περίτρανη ημέρα της αποφοίτησης(μόνο η γκόμενα σου σε παράτησε και σε έκανε να πονάς ως και τώρα,ενώ τα φαγητά της μαμάς έπιασαν τόπο...στην κοιλιά και την ζυγαριά σου...),ακόμα εξαρτάσαι απο τους γονείς σου και δεν μπορείς να κάνεις αλλιώς(αχ,αυτή η ανεργία).Μόνο που τώρα,βλέπεις και νιώθεις οτι ίσως οι γονείς σου κουράστηκαν να είναι γονείς.Ισως η μαμά σου κουράστηκε να σε τα'ί'ζει κάθε μέρα και να αγχώνεται για το φα'ί' και την ώρα που θα το φας.Ισως ο μπαμπάς σου κουράστηκε να σου βάζει τις φωνές και να σε ρωτάει πόσα λεφτά θέλεις(ίσως να του τελειώνουν και τα λεφτά,που έτσι κι αλλιώς ποτέ δεν ήταν αρκετά).Ισως πάλι,όχι.
Τώρα ίσως σκεφτείτε γιατί τα γράφω όλα αυτά(για να τα βγάλω από μέσα μου,για να μου πείτε τι θα κάνατε στη θέση μου,γιατί το γράψιμο με βοηθάει να βρίσκω λύσεις ευκολότερα....;....δεν θα σας πω...).Ισως πάλι,όχι,απλούστατα γιατί βρίσκεστε στην ίδια θέση ή έχετε κάποιον κοντινό σας που σας έχει "πρήξει" να σας λέει τα ίδια...
Αυτό που έχω να πω κλείνοντας είναι ότι τελικά δεν ξέρω αν οι γονείς(γενικά) είναι καλοί ή κακοί...ίσως φταίνε και αυτοί για τη δική μας μοίρα...ίσως όχι...ίσως να είμαστε εμείς πιο "παιδιά" απο ό,τι ήταν αυτοί στην ηλικία μας...ίσως όχι...αυτό που ξέρω σίγουρα πάντως είναι ότι εγώ δεν θα γίνω γονιός,δεν θα γίνω πατέρας,δεν θα κάνω παιδιά...το λέω και το υπογράφω...εσείς;...ίσως...

Δεν υπάρχουν σχόλια: